Vrolijker werd ik al van de 2e Nederlandse productie die ik die avond doorwerkte. Van deze Westfriezen (althans, van origine) zag ik eerder het schitterende "Hollands Licht", waarbij we de regisseur ook nog naar onze zaal wisten te halen.
Deze pakt opnieuw een oerhollands item aan: (sport) vissen. De film toont (bijna alleen) mannen die urenlang aan de wallekant vertoeven om te hopen op dat ene moment: dat het zwemmend monster hapt op het aas dat hij krijgt voorgeschoteld van de visser.
Roofvissen als zeebaars en snoek, maar ook witvissies en voorntjes worden gretig opgehengeld, en doorgaans even sportief weer teruggezet. Wat opvalt is dat de huidige sportvisser voorzien is van een nogal prijzige verzameling aan materiaal: fiberhengels met een bereik van meerdere meters, electronische apparatuur om lokvoedsel los te laten middenin de sloot of het kanaal, peilinstrumenten en uiteraard de hipste windschermen en paraplu's.
Dat ging in mijn vader's tijd wel anders. In een overall en met een petje op toog ie de polder in, maar altijd kwam ie thuis met een "bakzootje" vis om het op het achterplaatsje schoon te maken. In mijn jonger jaren heb ik alles geproefd , van gebakken snoek tot gerookte en gebakken paling. Heerlijk.
Die momenten, dat plezier, dat zag ik wel terug bij de geportretteerden. Edoch: bij sommigen zag ik ook een saaiheid en een voldaanheid, die de jacht tot een kansloze verdeling maakt: met zoveel apparatuur is er geen urenlange strijd meer nodig om een snoek binnen te halen.
Film wordt wat langdradig maar bevat veel leuke elementen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten