Niemendallige, doch niet slechte film over het stormachtige leven van showbizzpianist Liberace.
Mega'er dan mega in de jaren 70 en 80, een man die een belangrijke aanzet heeft gegeven tot showbizzrevues zoals Las Vegas en Hollywood ze nu nog steeds kennen. Denk de gruwelijke glitterpakken van Elvis, denk shows met auto's op het podium, over het podium vliegende mensen en showballet: bij heel veel van die thans vaste items was Liberace een van de pioniers.
Geschoold als klassiek pianist ging hij steeds meer het showelement aan zijn werken toevoegen, hetgeen jarenlang leidde tot uitverkochte zalen over de hele wereld.
De film belicht dat leven slechts ten dele , het gaat hier meer om de man achter de showman. Denk jaren 60 en 70: homoseksualiteit was not done in het puriteinse Amerika, over homohuwelijken durfde werkelijk niemand te denken. Dus moest de mare rond dat Lee Liberace gewoon een vrouwelijke liefde in zijn leven had en dat hij voor de rest louter verliefd was op de bühne.
Aan de achterkant echter leidde hij een bestaan zoals we later slechts nog van de Prince de Lignac hebben gezien: kitscherig ingerichte huizen, poedeltjes, gouden ringen en toyboys, the whole shebang.
Scott Thorson (een behoorlijk knappe rol van Matt Damon) wordt in de film een van die toyboys. Sterker nog: hij wordt dé belangrijkste, hij wordt de vaste levensgezel van Liberace. Althans: binnenshuis. Want daarbuiten heerst het moralisme, het puritanisme.
De film toont de rise and fall van hun relatie. En vooruit: opnieuw nog een stukje rise. Want dat deze mannen elkaars "liefde van het leven" waren, dat toont de film aan alle kanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten