Moeilijke film. Nu is dat niet verrassend als je een Wim Wenders-werk gaat kijken, het is toch een beetje eigen schuld. Het moeilijke zit hem niet in het plot. Het moeilijke zit hem meer in de slepende vertelling: je krijgt continu de neiging om een van de acteurs een zetje te geven en precies dat te doen wat ie niet doet. Of wat ie pas later in de film doet. Daarmee zijn het twee lange uren.
Edoch edoch, het maakt de film niet slecht maar het lijkt of Wenders bewust zijn kijker nog wat langer bij zich wil houden en liever eerst een afslagje neemt voordat ie richting einddoel gaat.
Tomas Eldan is schrijver in wording. Hij staat op het punt van publiceren van zijn tweede boek en gaat daarvoor in afzondering in een sneeuwrijke, stille omgeving, iets uit de buurt van huis en geliefde. Hij komt in een kleine sneeuwstorm terecht en tijdens die autorit overkomt hem iets vreselijks: hij rijdt een kinderslee aan en er valt een slachtoffer.
Ondanks het feit dat de schuldvraag al vrij gauw gesteld en beantwoordt is, knaagt het aan hem. Het kost hem zijn relatie, hij raakt losgeslagen. Aan de andere kant levert het hem nieuwe inzichten op en vooral inspiratie voor nieuw werk. Hij begint beter te schrijven en krijgt succes.
Toch knaagt het en zoekt hij de plek des onheils nog eens op. Daar ontmoet hij de moeder van het slachtoffer, deze ontmoeting zal voor een belangrijke verandering in zijn opstelling zorgen. Een verandering met haast dramatische gevolgen.
Goed geacteerd, trouwens. James Franco, Rachel McAdams en uiteraard de onvolprezen Charlotte Gainsbourg. De cast maakt de verwachtingen waar. Bij mij haalt de film net geen zeventje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten