Malony is ook zo'n jongen die meer tehuizen en hulpverleners heeft gezien dan goed voor hem is. Al op zijn zesde wordt hij door zijn moeder achtergelaten bij de kinderrechter omdat mammie nu eenmaal gek wordt van dat ellendige jochie met z'n borstelkoppie en zijn vragende ogen. Maar ook met een - naar later blijkt- joekel van een onaangepast opvliegend karakter.
Slechts enkelen weten door de jaren heen door zijn pantser heen te prikken: jeugdwerker Yann , die zelf met een verleden in de jeugdzorg kampt en het sindsdien voor iedereen beter wil maken. Maar vooral de jeugdrechter Florence Blaque (een moederzoete rol van Catherine Deneuve) probeert sturing aan zijn leven te geven: gaandeweg straft ze hem steeds radicaler, heel lang probeert ze hem uit de wind te houden bij het zoveelste vergrijp maar op een gegeven moment is er geen houden aan: Malony zal de bak in moeten, terwijl iedereen weet dat het geen goede uitwerking op hem zal hebben.
Toch komt er gaandeweg verandering bij het jochie: hij krijgt continu de verkeerde keuzes van zijn moeder voorgespiegeld en is vastberaden het anders te doen. Maar makkelijk is dat niet.
Hoewel de film an sich naargeestig en bij vlagen aggressief is, word je toch meegezogen in het lot van dit speelbal-ventje. Het is een ettertje, maar ergens diep diep zit iets liefs en iets zorgzaams. Boeiende film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten