Nee, deze dan! Verslag kan minstens zo kort zijn, maar in tegenstelling tot onderstaande titel vond ik deze helemaal goed. Bij vlagen zelfs spannend: de acteur lijkt onberekenbaar in zijn volgende stap. En toch zo vastberaden. Erg fraai.
Ivan Locke is een hoofduitvoerder op grote betonbouw-projecten. Uitgerekend aan de vooravond van een van de grootste internationale klussen uit zijn bestaan krijgt hij een verontustend bericht. En neemt hij actie.
Hij stapt in de auto voor een rit die de gehele film in beslag zal nemen. Locke begint te bellen met deze en gene om zijn gedrag te verklaren, maar hij voelt dat hij het goede doet. Juist omdat hij is opgegroeid met een afwezige vader zal hij zorgen dat hij zelf niet zo wordt, hij neemt verantwoordelijkheid.
Eerste verantwoordelijkheid is zorgen dat het bouwproject morgen - ondanks zijn afwezigheid- toch in goede banen geleid kan worden. Hij regelt een -minder gekwalificeerde- vervanger en belooft hem telefonische ondersteuning. Hij belt de baas, hij belt ambtenaren, hij zorgt dat alles strak volgens afspraak kan verlopen.
Tweede stap is het thuisfront. Nee, hij komt niet thuis voor het kijken van de voetbalmatch, hij komt wellicht voorlopig helemaal niet meer thuis. Of hooguit morgen om te praten over hoe het verder moet.
Derde verantwoordelijkheid is de aanstaande moeder. Die heeft hij slechts één keer ontmoet, hij wil verder ook niets met haar maar hij vertikt het om net zo'n vader te worden als hij zelf had. Dus contact hij haar, het ziekenhuis en meldt steeds zijn positie. Hij is onderweg. Onderweg naar een onbekende en onzekere toekomst. Hij zal in één autorit alles verspelen wat hij heeft, maar hij is vastberaden.
Ja, mensen, zo simpel doeltreffend kan film zijn. Prachtig.
Met: Tom Hardy. (en meer niet!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten