Een onnavolgbare parel, een van de fijnste die ik in tijden zag. Om stil van te worden zo mooi: innemend, ontroerend, sober en somber, traag maar zacht. Prachtig prachtig.
John May heeft een bijzondere baan. Al 22 jaar speurt hij voor de gemeente naar nabestaanden van eenzaam overledenen. Menigmaal staat hij als enige bij de uitvaart van de ongelukkigen, zij die zich van iedereen vervreemd hebben en door pech, onkunde of wangedrag in een zeer stil hoekje van de maatschappij hebben gemanoeuvreerd.
John is een gedegen ambtenaar: plichtsgetrouw, zorgvuldig en empathisch. Hij snuffelt met huisbazen door de achtergelaten flats, de vervuilde woonruimtes. Soms vindt hij aanknopingspunten, soms krijgt hij via via contact met kinderen van de overleden. De teleurstelling, die hij ervaart als die kinderen melden niets meer met hun vader of moeder te maken te willen willen hebben, druipt van het gezicht van John af maar hij houdt zich netjes. Ieder zijn mening, immers, ieder mens is uniek.
John kost uiteraard geld en de gemeente blijkt hem weg te willen bezuinigen. Want als er dan niemand gevonden wordt voor zo'n overledene, nou ja, dan is ie toch al dood nietwaar. En cremeren is goedkoper dan begraven. John krijgt een oprotdatum te horen en besluit zich nog één keer vol in te zetten. Voor de overleden Billy Stoke zal hij alles doen om niet alleen bij de kist te staan straks.
Er volgt een tocht langs ex-vriendinnen, alcoholische zuipmaatjes, collega-militairen en uiteindelijk zelfs een dochter van de betreurde Billy. John voelt het , hij boekt succes. Hij kan straks het boek met tevredenheid dichtslaan. Straks, eerst dit nog even goed afronden.
Het einde is dramatisch, de slotscène is kippenvel-trekkend mooi. Wat een schitterende film. Wat een menselijkheid.
Bijna in zijn eentje draagt Eddie Marsan deze film. Eddie hebben we al in vele rollen gezien, maar nog nooit in een normale: de ene keer hyper aggressief (Happy-go-lucky, Disappearance of Alice Creed), de andere keer sukkelig (Vera Drake, deze). Maar wat een weergaloze expressie, wat een menselijke weergave van de typetjes die hij moet neerzetten. Geef die man een prijs.
Met : Eddie Marsan , Andrew Buchan en Joanne Froggatt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten