Leuk niemendalletje. Biopic die in de categorie "feelgood" valt.
Salvatore is een echte Italiaanse man. Heeft alles over voor zijn gezin en zijn kinderen. Zozeer zelfs dat hij bereid is om gastarbeider te worden in het verre België. Hij kan daar in een paar jaar zoveel verdienen dat hij daarna in zijn thuisland iets voor zichzelf kan beginnen. Hij wordt mijnwerker.
Vrouw en kinderen zien het met lede ogen aan: pappa een paar jaar uit beeld. Het wordt nog erger als ze na ongeveer een half jaar het verzoek krijgen om naar Belgie te komen: er is plaats voor iedereen.
Ze laten hun fijne Calabrische dorpje achter en komen terecht in een barakkenkamp, waar alle Italiaanse mijnwerkers worden geplaatst. De formule is duidelijk: dag en nacht hard werken, zodra je zoon oud genoeg is kan ie ook in het bedrijf en kan ie langzaam je plaats overnemen.
Zoon Rocco wil dat echter niet. En eigenlijk wil vader het ook niet. "Volg je dromen, jongen. Dit is mijn droom, dat ik straks geld genoeg heb voor een eigen bedrijfje. Jij moet ook een droom kiezen, jongen":
En dat doet Rocco. Hij wil de muziek in, daarvoor bezit hij passie en talent. Maar geld om instrumenten te kopen is er niet, dus moeten er methodieken worden gevonden om daaraan te komen. Op een gegeven moment dreigt de mijn toch de enige oplossing te zijn en Rocco ziet zijn zangcarrière al stranden. Totdat... totdat ie dat ene liedje schrijft dat zich ontpopt tot wereldhit.
Tussen de bedrijven door toont de film de aanpassingsmoeilijkheden aan van gastarbeiders. Zeker in de jaren 50 was elke vreemdeling levensgevaarlijk. Ouderen zijn vaak het probleem, jongeren zien die verschillen veel minder. Hiermee is de film naast biopic ook op een andere manier sociaal verantwoord: als je maar inzet toont om te slagen, vervallen alle grenzen. Dan bestaan buitenlanders helemaal niet.
Met : Matteo Simoni en Luigo Lo Cascio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten