Er moet een naam zijn voor dit genre, ik noem het voor het gemak maar "plattelandsfilm". Ik houd ervan. Altijd is er een kleine dorpsgemeenschap in het nauw: bedreigd door werkloosheid, ontvolking, oprukkende industrie et cetera. En altijd zijn het de vereende krachten die maken dat David net op tijd zijn Goliath weet te verslaan.
Hier zitten we op een plek die zich niet eens dorp noemt. Een verzameling huizen aan een haventje (In Canada, for that matter) dat getroffen is door de vernieuwde visregels. Niets mag meer, de visserij staat droog en meer dan de helft van het dorp zucht onder een uitkering. Pogingen om nieuwe industrie binnen te halen mislukken omdat die steeds zeggen dat het dorp basisbenodigdheden mist: er is niet eens een dokter en de burgemeester is vertrokken om elders in loondienst te gaan.
Er komt licht aan de horizon als er op het vasteland een jonge arts wordt gearresteerd op het vliegveld. Cocaïne in zijn tas. De douanier in functie is toevallig de oud-burgemeester, die belt direct oude plaatsgenoten op: ik heb er eentje. Zullen we hem voor straf een maand dorpsdokter laten spelen?
Zo gaat het. En u snapt al dat die mondaine dokter het leven in dat trage plaatsje langzamerhand heel leuk gaat vinden. En er is een love interest. En de grote leugen van het dorp, dat men allerlei maren de wereld in helpt om het de dokter hier maar naar zijn zin te laten hebben, die gaat natuurlijk aan het eind uitkomen.
Geeft niks, de film is zeer vermakelijk, al werpt het verhaal tien keer zijn schaduw vooruit. Ik vond m te doen. En Brendan Gleeson is gewoon een fijn acteur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten