Nu al een 8,3 op IMDb. Nog maar anderhalve week hier in roulatie, maar de roem snelt de film vooruit. Loftuitingen, "beste film sinds tijden" kwalificaties. Daar moet Bertje heen natuurlijk: zolang het geen fantasy is, probeer ik heel veel titels en genres uit. En als je dan bedenkt dat dit filmmakend team (regisseur en cameralieden) verantwoordelijk was voor míjn nummer 1 film van vorig jaar, dan snap je dat ik nieuwsgierig ben.
Welnu: ik zeg dat men ten dele geslaagd is. De film is zeer overrompelend en indringend, het camerawerk en kleurgebruik is opnieuw fascinerend mooi, het acteerwerk van Di Caprio is ontegenzeggelijk sterk en indrukwekkend, de menselijke strijd tegen de elementen is voelbaar. Dit tezamen is al goed voor een stevige voldoende voor de film. Die is binnen.
Maar toch knaagt er iets bij me: bij aanvang wordt er gezegd dat het gebaseerd is op een boek, waarvan ik weet dat dat boek dan weer gebaseerd is op een heus bestaande figuur. Hugh Glass heeft echt bestaan, zeg ik maar kort door de bocht. En als dat zo is, dan is het wonderbaarlijk dat het op deze manier in beeld is gebracht. Natuurlijk, het is "gebaseerd' en niet een biografie. Maar een continue ontsnappende superheld bestaat alleen in comics, niet in de harde buitenwereld. Daar moest ik ff doorheen, als er zich weer de volgende klopjachten, schietpartijen of gevechten voordeden. Het maakte dat de film lang duurde (wat overigens in werkelijkheid ook zo is). Dat ik de film toch als voldoende en onderhoudend betitel, is dan ook louter te danken aan het ambachtelijke karakter: de regisseur wil een echt verhaal vertellen en de acteurs willen echt laten zien dat het verbeelde leven lood- en loodzwaar was. Dat is aan alles af te zien en dat waardeer ik zeer. Maar het gaat niet mijn "beste film van het jaar worden".
Hugh Glass is pelsjager met een aantal speciale skills. Hij is lomp sterk, hij is een uitstekende speurneus en hij heeft een goed gevoel voor omgaan met gevaren. Hij heeft een zoon uit een relatie met een Indiaanse vrouw. Die vrouw, zijn vrouw, is vermoord door de blanken en hij heeft gezworen tot in het oneindige voor zijn zoon te zorgen.
We vallen in het verhaal als het team van pelsjagers waar Glass deel van uitmaakt, wordt opgejaagd door bloeddorstige indianenstammen. Ze moeten vluchten, moeten hun buit achterlaten en moeten met een noodgang proberen terug te komen naar het fort dat als uitvalsbasis dient. De rivier die ze afzakken is te gevaarlijk, men kan van alle kanten door de indianen worden beschoten. Derhalve moet men over land, door de bergen en de bossen. De strijd tegen de elementen drukt zwaar op het team, er ontstaat frictie over de keuzes die de kapitein (ingefluisterd door Glass) maakt om zijn mannen thuis te krijgen. Alles verandert als Glass wordt aangevallen door een grizzlybeer en ternauwernood overleeft. Zijn collega's moeten hem dragen en dat terwijl de tocht al inspannend genoeg is. Men verliest snelheid, verliest terrein en het team splitst op. Drie mannen blijven bij Glass, waaronder de meest onbetrouwbare. Het gaat dan ook mis. De niet heel jofele Fitzgerald vermoordt de zoon, praat het andere jonge jochie om en laat Glass achter. Aan de groep vertelt hij later dat hij Glass netjes heeft begraven, hij heeft er een kruis op gezet en god hebbe zijn ziel.
In werkelijkheid ademt Glass nog, hij overleeft en begint aan een helse tocht naar herstel en overleving. Het is rauw, het is bloederig en het is zwaar. Ja, ook het kijken ernaar is zwaar, de film vraagt wat van de kijker.
Langzaam wordt gewerkt naar de climax: wat als Glass uiteindelijk levend het fort bereikt en Fitzgerald met zijn verschijning confronteert? Gaat dat lukken? Glass is er gemotiveerd genoeg voor, hij is vastberaden alle ontberingen te overleven.
Met oa: Leonardo di Caprio en Tom Hardy. (waarbij DiCaprio echt dusdanig excelleert dat hij nu inderdaad best eens een prijs mag krijgen). En de cameraman ook, want jezus , wat een imponerende beelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten