Feitelijk kan een film met respectievelijk Maggie Smith, Judi Dench en Bill Nighy niet slecht zijn. Want omdat.
Toch kan ik deze film met de beste wil van de wereld niet goed noemen. Waar het eerste deel nog kon bogen op een oorspronkelijke invalshoek is deel 2 een absoluut uitmelken van het succes van zijn voorganger. Dat is jammer, want als je zoveel acteerkunde in huis heb moet je die mensen aan het werk zetten. Dan zet je ze een script voor met enige uitdaging. Niet dus.
Sonny is nog steeds de hotelbaas, alleen wil hij nu zijn succes bestendigen en uitbreiden. De zoektocht naar geld zit de aandacht voor zijn aanstaande huwelijk in de weg. En dus heeft ie steeds mot met zijn meissie. Ondertussen denkt hij dat een van de aanwezige gasten wellicht is ingehuurd door een mogelijke geldschieter. Hij overlaadt de man met aandacht, dit ten koste van de andere gasten.
Zijn bejaarde collega Mrs. Donnelly voelt haar einde naderen, terwijl haar leeftijdsgenote die als gast ook in het hotel zit juist zowel op amoureus als op arbeidsvlak grote stappen maakt.
Het huwelijk nadert, de deal met de geldschieters moet snel gesloten worden. Hopelijk valt alles op zijn plaats.
Mijlenver van tevoren zijn alle scriptontwikkelingen reeds te zien. Maar ach, de film doet niemand kwaad. En inderdaad: je gaat toch weer grijnzen om die heerlijke Bill Nighy en die eeuwig cynische Maggie Smith. Dat is sowieso al even leuk om naar te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten