Niet 100 % geslaagde variatie op het neurotische New York-werk van Woody Allen. Net zo gecompliceerd zijn de onderlinge relaties, net zo kundig zijn de dialogen, net zo quasi-artistiek is de verbeelding van de New Yorkse stadsmens. Op een of andere manier komt de film niet echt los, hoewel in beginsel alle ingredienten aanwezig zijn. De afwijkend aanwezig Greta Gerwig (die je zou kunnen kennen van " Greenberg" en "Frances Ha") speelt een sterke rol als de controlfreak Maggie, die vastbesloten is alleenstaande moeder te worden. Omdat relaties bij haar nooit lang intact blijven, zoekt ze een geschikte donor en neemt doelbewust de benodigde stappen. Een nieuwe collega bij haar op de universiteit gooit roet in het eten: hij (Ethan Hawke) is een succesvol wetenschapper (antropoloog) en is nu bezig aan zijn eerste fictie-roman. Zijn relatie met de al even succesvolle wetenschapper Georgette (Julianne Moore) staat onder druk. Helemaal als hij valt voor de frisse onbeholpenheid van Maggie. Ze krijgen een kindje (niet via IVF, maar via eigen inspanningen) en ze trouwen.
Dat gaat een aantal jaren goed maar de schrijver verwaarloost de aandacht voor vrouw en kind(eren- hij had er met Georgette ook al twee). Maggie draait overal voor op en begint te twijfelen of zij wel voort wil in deze sleur. Sterker nog: zou het niet beter zijn als de schrijvert terug ging naar zijn ex? Ze bellen elkaar toch al de hele dag. In Maggie's hoofd rijpt een - riskant- plan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten