God is een etterbak. Met satanisch (haha) genoegen laat hij de ene na de andere ramp los op de mensheid, hij brengt ze ongeluk na ongeluk.
Vanuit dit uitgangspunt brengt de Belgische filmer Jaco van Dormael ons zijn visie op het dagelijks bestaan. In zijn versie woont God in Brussel in een lousy appartement, drinkt ie elke avond veel te veel en sluit hij zich op in zijn werkkamer om vervelende regels over de mensen uit te strooien. Het lijkt vooral veroorzaakt te zijn door de moord op zijn zoon JC, al vond ie dat maar een rare hippie.
God woont met vrouw en dochter. En vooral die laatste probeert hem regelmatig op andere gedachten te brengen. `Doe nou eens iets liefs` en zo.
Als vader volhardend blijft weigeren, neemt dochterlief initiatief. Ze heeft een theorie: als zij 6 apostelen erbij zoekt (naast de 12 die al eerder verenigd waren) krijgt die groep het aantal van 18. En dat is het aantal spelers in een honkbalteam, de favoriete sport van mams. Dit ipv de 12 van het ijshockeyteam van vaders. Jaja, niemand zegt dat het allemaal logisch moet zijn in filmland.
Ze ontvlucht het huis en begint aan een wonderlijke tocht. Ze ontmoet een zwerver die het verhaal voor haar moet optekenen. Die zes nieuwe apostelen gaan een compleet nieuw testament opstellen, zodat de oude bijbelverhalen een opfrisbeurt krijgen. Ze moeten door de wasstraat van medemenselijkheid, zeg maar.
Uiteraard gaat dit niet zonder slag of stoot. God gaat op zoek naar zijn dochter om overal een stokje voor te steken. Lukt het haar om de zes mensen te vinden voordat ze weer thuis opgesloten wordt?
Met: Benoit Poelvoorde, Pili Groyne, Catherine Deneuve , Francois Damiens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten