Haar naam betekent "Overwinning". Uiteindelijk is dat ook waar onze filmheldin van de avond voor gaat. We leven een dag met haar mee, of nee: een halve dag maar. Een beslissend aantal uren, die haar leven voorgoed omgooien.
Nietsvermoedend stappen we de film in als Victoria uit haar plaat gaat op de dansvloer. In een van de vele hippe Berlijnse dance-gelegenheden leeft ze zich nog een paar uurtjes uit voordat ze weer vroeg op moet om het al net zo hippe koffietentje te openen waar zij, een Spaanse expat, werkt.
Ze haalt haar jas op, ze moet naar huis. Precies op dat moment ontmoet ze een luidruchtig viertal dat diezelfde dancing in wil maar wordt geweigerd. Buiten op straat raken ze in gesprek, na een aantal iets te opzichtige bluf-avances van Sonne, een van de mannen.
De vier nodigen haar uit voor een naborrel op hun eigen chillplek, op het dak van een flatgebouw met overzicht over de slapende stad. Opnieuw doet Victoria een poging om de nacht af te breken en nog een paar uurtjes slaap te pakken. Ze vertrekt, ditmaal alleen met Sonne, naar het koffietentje, ze kiest voor de powernap. Ook die gaat niet door, blijkt al snel, want de andere mannen komen Sonne ophalen. Een van de vier, Boxer, is gebeld door een maffioze man, die hem bescherming heeft geboden toen hij in de gevangenis zat. Er moet een wederdienst worden geleverd, er moet een klus geklaard worden.
Vanwege de dronkenschap van een van de vier wordt Victoria ingezet als vierde man: ze wordt chauffeuse bij een heuse bankoverval. 20 procent moet naar de maffioos, 80 procent mogen ze zelf houden. Alles lijkt goed te gaan, in een hectisch uurtje lijkt het allemaal voorbij.
Totdat blijkt dat de politie de gebruikte auto heeft gevonden en het viertal op het spoor komt. Een klopjacht volgt, met gruwelijke gevolgen. Kiest Victoria voor steun aan haar kakelverse kennissen of kiest ze toch voor haar eigen veiligheid?
Film begint matig, maar het einde is boeiend. Je haalt niet zomaar een 7,7
Met Laia Costa, Frederick Lau
Geen opmerkingen:
Een reactie posten