Gruwelijke film. Voor mij althans. Ik ben hier niet van.
De reden dat ik hem toch ben gaan kijken , is dat ik er een discussie over had met een maat van mij. Hij wordt niet gedraaid op mijn favoriete filmlocatie, past niet binnen het aanbod.
Maar in recensies krijgt hij toch wél een arthouse-predicaat in plaats van de horror-stempels die je er gezien het verhaal op zou kunnen zetten. Interessante materie, zeker gezien het hoge gemiddelde cijfer dat de film tot nu toe op IMDb scoort.
En gezien de dito waardering die de Cannes-jury afgelopen jaar voor deze film had. U kent mijn bijna-standaard reactie dan al: oordeel zelf.
Dat probeerde ik dus. En ik moest het bijna bezuren. Even overwoog ik om de zaal uit te lopen, maar dan was mijn maag met mijn principes in aanvaring gekomen. Dilemma. Uitgekeken dus maar.
Justine is beginnend studente diergeneeskunde. We leren haar kennen als ze door haar ouders afgeleverd wordt op de campus. "Zoek je zus zelf maar op, we hadden haar hier verwacht maar ze laat het weer eens afweten".
Al snel ontdekken we waarom: zuslief is een losgeslagen corpsmeisje die veel wilde dingen doet die corpsmeisjes doen. En nog een paar meer.
Justine gaat de ontgroening in , een gruwelijk rituele periode waar ze dan ook al snel in capituleert. Van huis uit is het meisje vegetarisch, maar hier wordt ze gedwongen om vlees te eten. Rauw vlees zelfs.
Het zorgt uiteindelijk voor een radicale switch in het gedrag van de briljante studente. Het begint met uitslag en jeuk, maar het uit zich vervolgens in een schreeuwende honger. In (al dan niet rauw) vlees. Ze plundert de koelkast van haar kamergenoot en, als dat niet voldoende blijkt, vervolgens de koelcellen van de dierenopleiding.
Het wordt grover en grover. Haar eerste amoureuze ontmoeting loopt mis omdat ze de onschuldige jongen een stuk van zijn lip afbijt. Dat werk.
En daarboven op komen dan nog de uitdagende spelletjes van haar zus. Die misbruikt de onervarenheid van het jonkie om haar in te zetten voor spelletjes die je niet meer studentikoos kunt noemen.
Zoals gezegd: ik vond het goor, bij vlagen walgelijk zelfs. Maar misschien is het wel wat voor u.
Met : Garance Marillier, Ella Rumpf , Rabit Nait Oufella
Geen opmerkingen:
Een reactie posten