Belandde ik zomaar in een jeugdfilm, al leek het door de beschrijving aanvankelijk niet zo. Hoe dan ook, redelijk vermaakt bij dit feelgoodje.
Conor is een knultje van 15 die - vanwege de penibele financiële situatie thuis- van school moet veranderen en terechtkomt bij intimiderende priesters en bully'ende schoolplein-etterbakken.
Hij ontdekt aan de overkant van het schoolplein een stoer meisje, een jaar ouder dan hemzelf. Hoe haar te imponeren? Hij verzint dat hij in een band zit en vraagt haar in een video te spelen. Als ze toezegt, heeft hij zichzelf voor het blok gezet. Hoe dan?
In no time formeert hij een bandje en begint liedjes te schrijven. Uiteraard is het meisje de grote inspiratiebron, uiteraard zijn er vele andere tijdgeest-invloeden en komt het zowaar tot een heus repertoire en een heus optreden. Maar ja, wat is het allemaal waard als het meisje van Dublin naar London verhuist?
Weltschmerz en puberleed, het levert in deze muzikale setting best een aardig filmpje op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten