Lion op IMDb (8,1)
Het heeft alles in zich om een enorme draak te zijn. Sentimenteel verhaal, waargebeurd ook nog, zielige kindjes en veel armoede. En toch wordt het dat niet. Lion is gewoon een goede film, ik kan en wil er niets anders van maken. Gedoseerd wordt er gebruik gemaakt van de gevoelens van de kijker, de film wekt een bepaalde sympathie op die de kijker voortdurend bij het verhaal betrekt.
Saroo en zijn grotere broer Guddu sprokkelen een klein beetje verdiensten bij elkaar voor hun arme sloppenwijk-moeder. Kinderarbeid is niet vreemd, zoals we weten, en al helemaal niet in het deel van India waar de jongetjes wonen. De kaste-indeling doet zijn vervelende werk, als ik het zo stellen mag.
Als Saroo op een avond meegaat met zijn broer als die zijn werkzaamheden gaat uitvoeren, gaat het mis. Hij valt in slaap en in de zoektocht naar zijn broer komt hij in een trein terecht. Een trein die hem pas 1600 km verderop weer loslaat: in een vreemd land, met een vreemde taal en vreemde mensen. Heel veel mensen, maar niet zijn broer.
Saroo leert overleven op straat en belandt na enkele weken in een kindertehuis. Van daaruit wordt hij "verkocht" , wordt voor adoptie overgebracht naar Tasmanië alwaar zijn nieuwe ouders hem verwelkomen. Die bedoelen het goed, zorgen inderdaad goed voor hem en Saroo krijgt zowaar een toekomst in de schoot geworpen. Maar u snapt, het gaat knagen op een gegeven moment. Saroo gaat op zoek, een onmogelijke taak gezien de weinige gegevens die hij heeft.
Waargebeurd verhaal, integer verfilmd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten