Uiteraard had ik van de reputatie van deze film gehoord, ik had hem echter nog steeds niet gezien. Enige tijd geleden nam ik hem op van tv, gisteravond was er goed voor.
Wat een schoonheid van een film. Voor mij een behoorlijk goede illustratie van de complexiteit van de Japanse maatschappij. Er is een standenverschil, er is een traditie-probleem en er is een moraliteit en onderdanigheid die normaal contact vaak behoorlijk in de weg zit. Deze film heeft het allemaal.
We vallen binnen in het gezin van de onuitstaanbare yup Ryota. Hij is architect, werkt zich kapot (zoals dat in Japan hoort) en is niet echt een innige vader voor zijn zoontje Keita. Die krijgt alle Spartaanse regelgeving over zich heen die volgens pappie hij een succesvolle opvoeding horen. Tucht, zou ik het bijna noemen. Hij moet pianospelen, hij moet succes boeken op school, hij moet nederig zijn naar zijn ouders: alleen zo kan hij later net zo succesvol carrière maken als paps. Wij zien inmiddels dat het joch daar onder lijdt (en dat zijn vrouw dat eigenlijk ook doet).
Telefoon. Het ziekenhuis. Pas nu blijkt dat er iets is mis gegaan bij de geboorte van Keita. Hij blijkt te zijn verwisseld met een ander op die dag geboren jongetje, een verpleegster met wroeging bekent dat ze dit gedaan heeft. We leren ook al snel waarom: het andere jongetje kwam uit een armoedig gezin, terwijl de familie van Keita aan alle kanten uitstraalde dat er geld teveel is en dat men denkt dat alles te koop is.
Het lijnenspel is duidelijk: vader vindt achteraf verklaring in het in zijn ogen mislukken van zijn zoontje, moeder verwijt zichzelf dat ze niets gemerkt heeft maar worstelt heel erg met het feit dat ze enorm aan het jongetje gehecht is. Als men dan ook nog eens de andere familie - en daarmee hun bloedeigen zoontje- ontmoeten, is de ontregeling compleet. Het andere gezin is alles wat zij niet zijn: sjofel, slordig, sloebers. Maar tegelijkertijd ook vele malen vrolijker en ongecompliceerder.
Aan alle kanten beginnen gewetens op te spelen: men weet dat het onvermijdelijke moment van uitwisseling van de kinderen eraan komt, men weet ook dat daarmee in beide gezinnen alle settings veranderd zijn. En de vraag is wie er mee om kan gaan en wie niet. En wie er slachtoffer wordt en wie niet.
Prachtig verfilmd, mooi ingetogen. Het is moeilijk om je sympathie eerlijk te verdelen over de diverse rollen, het maakt de film enorm sterk.
Met : Masaharu Fukuyama , Machiko Ono, Yoko Maki, Lily Franky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten