Gruwelijke film. Maar eigenlijk wel goed. Het gruwelijke zit hem niet alleen in de agressie, maar vooral in het racisme. En het feit dat het op waarheid gebaseerd is, op een periode uit een nog niet eens zo grijs verleden. Dat geeft deze film urgentie, maar ik waarschuw dat het geen gemakkelijke kijkervaring is.
Het kostte me een kwartier om uit de enorm heftige start van de film een verhaallijn te kunnen destilleren. Pas vanaf dat moment volgen we een specifieke groep jongeren: een zwarte zanggroep die op het punt staat bij Motown Records door te breken. Net als ze op de talentenjacht aan de beurt zijn, komt het bericht dat de zaal ontruimd zal moeten worden vanwege de rellen en plunderingen in de buurt. Die zijn dan al drie dagen aan de gang, na de raciaal getinte ontruiming van een illegaal café. Let wel: dit is allemaal waar gebeurd he, in 1967 was het nog enorm lastig voor de Afro-amerikaanse gemeenschap om een plekje te veroveren in de maatschappij.
Twee van de zanggroep-leden belanden in een goedkoop hotel waar ze een nachtje willen schuilen voor de heftigheden op straat. Er staan wat leuke ontmoetingen op stapel, totdat ze binnenvallen in een hotelkamerfeestje waar een klein "geintje" de hele zaak doet ontbranden. Een van de aanwezigen wil leuk doen en vuurt met een ongevaarlijk startpistooltje op de legereenheden die de straat bevolken. Het leger en de polite reagerent hypernerveus en starten een jacht op "de sluipschutter".
Arrestaties volgen, de zaken escaleren en van de aanwezige politieagenten is een deel totaal het pad kwijt: zonder moreel besef doen ze "hun werk" en proberen ze de bekentenissen uit de arrestanten te persen. Dat gaat fout.
Zoals gezegd: op waarheid gebaseerd, maar dat maakt de zaak niet minder heftig. Ik werd vanaf de bank nogal boos op zoveel historische onmenselijkheid. Blij dat Kathryn Bigelow in die recente geschiedenis blijft roeren.
Met : John Boyega, Anthony Mackie , Algee Smith
Geen opmerkingen:
Een reactie posten