Als u de kans krijgt, ga deze film zien. Vooraf wil ik u waarschuwen dat het geen prettige film is. Maar wel een erg goede. Het vieze gezicht van totalitarisme krijgt u te zien: u kijkt het fascisme recht in het onprettige smoelwerk. De film is noodzakelijk, de film is urgent: het verhaal moet worden verteld, vooral omdat het waargebeurd is (en nog niet eens een mensenleven geleden).
1956, Oost-Duitsland. Twee studenten uit de eindexamenklas horen - bij een heimelijk bezoekje aan het westelijke deel van Berlijn, dat kon toen nog - in het Polygoon-journaal van de opstand in Hongarije. Ze horen van de gruwelijke maatregelen van het Sovjet-regime, ze horen van de wil van het volk om zich te ontworstelen aan het Warschaupact. Ze horen van de slachtoffers die daarbij vallen en willen iets doen. Immers, een socialistische volksrepubliek zou sympathie moeten tonen met andere volkeren.
Ze besluiten tot een stil protest: in de klas vangen ze de les aan met twee minuten zwijgen. Twee minuten slechts, die hun levens voor eeuwig zullen veranderen. Ze worden op het matje geroepen maar tonen een opmerkelijke solidariteit. "Dat gaat zomaar niet" , denkt de volgzame leraar , en de zaak wordt geëscaleerd. Eerst naar de onderwijsinspectie, vervolgens zelfs naar het ministerie.
De leerlingen spreken een gezamenlijk excuusscenario af, maar komen er niet mee weg. De minister en de inspecteur spelen het hard: er wordt gedreigd met verwijdering van school, met het verbod examen te doen en uiteindelijk wordt er zelfs gespeeld met de banen en inkomens van hun ouders.
Een psychologisch zware test volgt: wie zal er het eerst bezwijken onder de druk? Wie zou de verrader kunnen zijn, als ie al opstaat?
De jongeren worden totaal overrompeld door de aanpak van de autoriteiten, die al snel het woord "contrarevolutie" in de mond nemen en een beroep doen op de solidariteit van genossen und genossinen. Een griezelig spel, dat iedereen in zijn eigen bestaan bedreigt. Hoe ver gaat het regime om deze aanvankelijk onschuldige actie de kop in te drukken?
Het is een lange film, maar hij verveelt werkelijk geen moment. Beurtelings verschuift je sympathie van klasgenoot naar klasgenoot, het is niet moeilijk om ieders beweegredenen te begrijpen.
Fantastisch gemaakt, heel sterke film.
Met : Tom Gramenz, Jonas Dassler, Lena Klenke , Leonard Scheicher
Geen opmerkingen:
Een reactie posten