maandag, december 31, 2018

Stan & Ollie - Jon S. Baird

Stan & Ollie op IMDb (7,3)
Dat de lach en de traan dicht bij elkaar staan, bewijst deze film maar weer eens. Hij vertelt het verhaal van het beroemdste komisch duo aller tijden, maar richt zich daarbij specifiek op het dramatischer deel van hun carrière.
De film begint in 1937, de bolhoed-broeders staan dan op de toppen van hun roem. Zo goed als ze zijn in hun werk, zo slecht blijken ze te zijn in hun zakelijke afspraken. Studiobaas Hal Roach knijpt ze af , zet ze op een afgemeten contract waardoor de meeste revenuen bij hem terecht komen en niet bij het tweetal dat al die acts en films uitvoert. Toegegeven, een fors deel van het inkomen van de heren gaat naar diverse alimentatie-regelingen met exen, maar er zou toch iets meer voor ze over moeten blijven. Wanneer Stanley dan ook een verbetering van het contract eist, knalt de boel. Roach ontslaat hem, maar houdt Oliver onder contract. Die wordt daarmee gedwongen een film te maken met een nieuwe partner, iets wat hij eigenlijk niet wil en om die reden ook niet met hetzelfde vuur doet.
We springen naar 1953. De roem van de Dikke en de Dunne is tanende, het lukt ze desondanks om een theatertour te regelen in Engeland. Die toer moet de opmaat zijn voor een laatste grote film: het fameuze verhaal van Robin Hood moet nodig door de heren worden aangepakt. Het pakt dramatisch uit: halfvolle zalen en de afspraak met de filmproducer wordt steeds maar uitgesteld. Het oude zeer tussen de beide mannen blijkt nog niet geheel opgelost, daarnaast blijken hun beider echtgenotes te poken in de onderlinge verstandhoudingen: "laat je niet zo op je kop zitten, zeg hem eens de waarheid". Het decennialange artiestenbestaan eist zijn tol, de gezondheid van Ollie dwingt hem eigenlijk om het rustiger aan te doen. Maar wat nu als je niet zonder die grappige wederhelft kan, wat nu als je snapt dat je een twee-eenheid bent? The show must go on.

Los van de verrassende inkijk in het bestaan van mensen die leven van de lach is deze film vooral een acteursfilm. John C. Reilly krijgt de ene nominatie na de andere voor zijn weergave van Oliver Hardy, maar wat mij betreft wordt hij platgewalst door de overrompelende prestatie van Steve Coogan. Weer-ga-loos acteerwerk zet hij neer, wat het aangrijpende drama tot een fenomenaal kijkgenot maakt. Komende maand pas in première, ik adviseer u van harte te gaan kijken.

Met : Steve Coogan, John C. Reilly, Shirley Henderson, Nina Arianda

Geen opmerkingen:

Back to Black - Sam Taylor-Johnson

Back to Black op IMDb (6,7)   Back to Black op Moviemeter (2,80) Ik houd erg van biopics (vooral omdat ze doorgaans zijn gebaseerd op een kr...