Stop filming us op IMDb (8,1)
Onthutsende en verontrustende documentaire die bikkelhard laat zien dat we er nog lang niet zijn. De aanvankelijke bedoelingen van de filmmaker zijn nobel, maar hij krijgt al zijn goedheid recht in zijn gezicht terug van de mensen over wie hij de film maakt. Want het is "over wie" en niet "voor wie", volgens hen.
Joris Postema toog met een kleine gemengde filmploeg (enkele landgenoten, de rest van de crew aangevuld door locals) naar Goma , de gehavende stad in het Afrikaanse Congo. Jarenlange strijd heeft de bevolking vele klappen gegeven maar men is aan het opkrabbelen, men is op de weg terug.
Het aanvankelijke plan van Postema was om juist nu die wederopstanding te laten zien door foto-en filmreportages te maken in buitenwijken, op markten en in vluchtelingenkampen. Maar hij wordt terechtgewezen: eerst door zijn medewerkers, daarna door de mensen op straat. Hij krijgt te maken met een spervuur aan vragen: waarom hij bepaalde scenes filmt, waarom hij dit als witte man komt doen, wat hij met de opnames beoogt en of hij ook niet denkt dat deze scenes veel beter vanuit het perspectief van de Afrikanen zelf kan worden gemaakt.
Het is ontluisterend: het onderlinge wantrouwen is groot, hoe zeer Postema ook probeert om zijn aanvankelijke goede bedoelingen te tonen. Er wordt gestemd door de filmcrew: mag die witman door, mag hij verder? Of moet hij terug gaan en moeten ze deze beelden zelf maken?
Het feit dat de film er is , geeft daarop een antwoord maar het is schokkend om te zien hoe dat tot stand is gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten