Haags Roulette

Een beetje grote post dit keer. Op verzoek van mijn lief!!
Ik had een column geschreven voor onze lokale radio, waar ik aan een kunst- en cultuurmagazine bijdraag middels een "spoken word". Echter, de uitzending gisteren was zomaar afgelast. En mijn dame vond het zonde van mijn inspanningen, onderstaande tekst moest toch ergens geventileerd. Bij deze:

Wat was ik allejezus blij dat ik maandagavond naar de Spoedeisende hulp-afdeling van het nieuwige Westfries Gasthuis toe mocht. Op het moment van spreken zit ik met een dichtgegroeid oog, een hechtinkje en wat lijm er net boven. Een potje voetballen maandagavond zorgde ervoor dat een tegenstander en ik onvrijwillig de koppen bij elkaar staken. Hij een bult, ik als bloederige massa achtergebleven.
Maar goed, blij was ik dus! Blij dat het nog net op maandag gebeurde. Ik kon gewoon dat geplastificeerde pasje overhandigen, mocht even gaan zitten en effe ruim twintig minuten later liep ik weer als één geheel naar buiten. Particuliere pret, zeg maar.
Was het me een dag later overkomen, dan hattik toch met pijn en moeite het voorhoofd moeten fronsen. Ziekenfonds en particulier worden op één hoop gegooid, waarna een door de overheid georganiseerd kansspel ontstaat, het zogenaamde "HAAGS ROULETTE".
Je krijgt als inleg 250 euro van Balk en zijn bende, daar moet je het hele jaar goed op passen. Doe je dat goed, eet je je spreekwoordelijke appel per dag dan mag je dat bedrag eind van het jaar in je spaarpotje stoppen! Of ergens anders, zo je wilt.
Doe je het echter niet goed, door bijv. niet je verplichte halfuur per dag te bewegen, door jezelf te supersizen met mcDonalds menu’s of door gewoon slecht lootje trekken (waarmee ik bedoel dat je ook langs natuurlijke wijze ziekelijk kunt zijn of worden), ga je dus onverantwoord met de staatslening om dan moet je terugbetalen. Een euro of tig voor een bezoekje aan je huisarts, een veelvoud daarvan voor een fotootje en het echte “rien ne va plus” klinkt bij de jackpot: een heuse operatie! Kom je op dat vakje terecht dan ben je je hele inleg kwijt.
Slikken of stikken dus: ga je echt voor die 250 foppen, dan zul je dus af en toe eens hondsberoerd op je werk moeten zitten, kotsend in de bus moeten zitten of hinkend je boodschappen moeten doen. Darwin kan tevreden zijn: zij die zich het beste aanpassen, gaan overleven.
Wat nog niet vermeld wordt is hoe het moet als je bijvoorbeeld twee keer per jaar geopereerd moet worden of als je tien keer ziek wordt: waar je dan extra fiches kunt halen wordt nog even niet vermeld.
Het hele leven wordt overigens één groot diefje-met-verlos: we schijnen volgend jaar een hogere graad van veiligheid op straat te krijgen. Da’s nou ongeveer het enige wat ik van het Koninklijke K-wijf wilde aannemen gisteren: het wordt sowieso rustiger op straat want geen mens kan de boodschappen meer betalen dus hoeft men daar de deur niet voor uit. Openbaar vervoer, daar zijn ook nog leningen voor af te sluiten in Groningen, dus blijf lekker binnen.
Het aantal reizenden in woon-werk-verkeer zal ook afnemen want als we 40 uur moeten gaan werken, zal er toch minder te verdelen zijn over het huidige aantal werknemers.
Zo wordt het vanzelf veiliger op straat.
In oude bewoordingen heet zo’n beleid “visionair”. Zonder nu al te flauwe woordspelingen over de ziekte van de premier te maken, heb ik het idee dat het kabinet- en daarmede het land- zichzelf op deze manier in de voet schiet.