Tot haar trouwe fans reken ik mezelf niet. Een paar aansprekende liedjes, dat was het voor mij wel. Een sterke stem, dat zeker. Maar verder zat de interesse in de figuur Amy Winehouse bij mij niet heel diep.
Dat ik deze documentaire desondanks heel erg kan waarderen, sterker nog: dat ik hem uitstekend vind, zegt veel over de wijze waarop regisseur Kapadia deze Werdegang heeft opgetekend. Zonder zelf nieuw materiaal te schieten (op een paar beelden van parken en huizen na) soldeert hij een document waarin hij het tragische leven van deze zangeres vast soldeert aan dat van een aantal profiteurs, eerzuchtigen en andere sociale wanproducten. Maar ook dat van vrienden en vriendinnen die niets konden doen aan het verval, die een fijne vriendin tussen hun vingers door zagen glippen.
Door de jaren heen ben ik voor mezelf tot de conclusie gekomen dat verslavingszuchtigen het niet getroffen hebben, ze kunnen slechts heel zelden de totale destructie voorblijven. Amy Winehouse was daar niet sterk genoeg voor: haar jonge lichaam was opgebruikt. Als ze niet die dag aan de drank bezweken was , dan was het een maand later aan drugs en/of uitputting. Ook in een anoniem bestaan zou deze dame het moeilijk hebben gehad om te overleven, de vernietigingsdrang was groter dan die voor de overleving.
Neemt niet weg dat er een hele trits mensen wordt opgebracht die mede verantwoordelijk zijn voor de snelheid van het verval: haar bizar egoïstische vader, haar narcistische en selfkickende vriend Blake en zeker ook de jagers op ongeluk: de fotografen en de schrijvende pers , die allemaal zaten te spinnen op de volgende misstap van het frêle zangeresje.
Dat zijn de zaken waarover je nadenkt als je deze film gezien hebt: als er dan weliswaar niets gedaan kon worden om zo'n meissie te redden, in hoeverre kun je dan wel mensen verantwoordelijk stellen voor de versnelling van haar aftakeling?
In het begin van de film zie je het: dan is Amy nog een gewoon Brits meisje , vriendinnetjes en feestjes en onschuld, nog zonder tatoeages en met een lolly ipv een injectienaald. Maar in haar zoektocht naar de camera toont ze dan al haar exhibitionisme, haar meeloopgedrag en haar zoektocht naar de kick. Ze is nooit te redden geweest.
Sterke docu. Ga zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten