Er zijn vast nog niet heel veel reacties gegeven op deze film op IMDb. Want een 8,0, dat is een uitzonderlijk hoog cijfer. En dat vind ik m ook niet waard. Wel een voldoende, maar dat is op andere gronden verdiend dan louter de film zelf.
Meerdere malen las ik AFTH (Advocaat van de hanen, Tonio, Movo-tapes) maar deze las ik niet. Derhalve liet ik me in de zaal verrassen, wetende dat van der Heijden een vileine schrijver kan zijn.
Zo feeksachtig als de titel verraadt, zo is Tiny niet. Daarvoor laat ze zich te veel wegzetten als "Tientje Poets", de huissloof die haar familie van haar gemaakt heeft. Moeder ziekelijk, vader oer-burgerlijk, zus het Eindhovense huis uit gevlucht (lees: tijdig getrouwd). Het is aan Tiny om de koffie te zetten voor de visite, de was en de schoonmaak te regelen. Ze voelt zich misbruikt. En dat blijkt later terecht.
Ze ontwikkelt een stevige grote bek, maar handelt er niet naar. Immers, in die tijd -aren vijftig tot zeventig- begon de grote ontkerkelijking en trokken duizenden uit de provincie naar het ruimer denkende Amsterdam (of vergelijkbare steden). Het benauwende plattelandsleven met zijn overmatige dienstbaarheid aan de werkgever, met de bemoeienis van de kerk en met zijn dreigingen van incest en misbruik liet zijn sporen na. Tientje's broertje vlucht wél, maar zij blijft. Gek genoeg.
Hordes minnaars verdringen zich om het vrijpostige meisje, maar stuk voor stuk haken ze af. Meestal om redenen van familieplanning, want ze (b)lijkt onvruchtbaar.
Tussen Tiny en haar neefje Albert is een sterke band. In haar momenten van rust neemt ze hem apart en vertelt ze hem verhalen die hij met rooie oortjes aanhoort. Pas decennia later, als Tiny toch vertrokken is (zij het naar het aanpalende Breda), komt het tot een catharsis: de jonge neef is een man geworden en wil klaarheid scheppen in zijn gevoelens voor zijn rebelse tante. Dat moet wel knallen.
Stilistisch goede film, een sterke Hannah Hoekstra en een permanent aanwezige moraal, dat zijn de goede kanten van de film. Ze winnen het van de mindere kanten (het overdreven Brabantse accent, de bij vlagen potsierlijke grime). Voldoende film, maar zeker geen 8.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten