8,1 op IMDb. Dat is hoog. Ik neem aan dat het komt doordat de film vrij recent is en doordat de tot nu toe gegeven beoordelingen allemaal hoog waren. Ikzelf vond het geen 8 waard. Wel een voldoende maar een 8 is rijkelijk beloond.
Het beste van de film zit m.i. in de boodschap: feitelijk toont de film de begrafenis van de 20e eeuw. Aan het eind van die jaartelling ging het al de kant op waarin we nu leven, maar daarvoor is nog op verschillende momenten tijd en ruimte geweest voor afwijkende ideeën. Als je langs de randen van de regels wilde leven, als je een "private revolution" wilde, als je jezelf buiten de maatschappij wilde stellen en niet aan haar buitensporige eisen wilde voldoen, dan kon dat allemaal.
In deze film is Ben Cash zo iemand. Wars van alle financiële en sociale vereisten van de moderne tijd trekt hij zich met zijn gezin terug in de bossen van het Noordwesten van de Verenigde Staten. Ze leven zo goed als autarkisch, de enige boodschappen die ze in de verderop gelegen stadjes doen, financieren ze met de verkoop aldaar van zelfgemaakte producten. Verder bestaat het leven uit jagen, intensieve fysieke trainingen en het leren en studeren op boekenwijsheid. Moeiteloos kunnen de kinderen wetsregels en feitenkennis debiteren, ook discussies en argumentaties - geschoeid op een Plato-leest - worden goed inhoudelijk gevoerd.
Lijkt allemaal perfect, maar er mist iets. Moeder is inmiddels al weken geleden afgevoerd naar een ziekenhuis in de bewoonde wereld: psychische problemen dwongen haar hulp te zoeken die de natuur(wetten) haar niet konden geven. De kinderen missen haar, vader doet wat ie kan maar het gaat mis. Moeder overlijdt (zichzelf), logischerwijze willen de kinderen naar haar toe maar vader weet dat ie daarbij geblokkeerd wordt door zijn norse conservatieve schoonvader. Die rekent Ben de dood van zijn dochter aan en dreigt met arrestatie als ie zou opduiken op de begrafenis.
Maling aan regels hebben ze, de Cash-familie. Dus gaan ze uiteraard toch, met z'n allen in de bus op pad. Eenmaal daar aangekomen begint de confrontatie met de "normale" maatschappij. Beide kanten van het spectrum leren veel vanaf dat moment. Schoonvader leert dat Ben een goede vader voor zijn kinderen is, Ben leert dat het niet meer mogelijk is om je kinderen zélf op te voeden, zonder scholing en zonder maatschappelijke relevantie.
Wat mij betreft is de boodschap het belangrijkste van de film. Qua spel en uitvoering is er een minder geslaagde combi tussen Mosquito Coast, Little Miss Sunshine en diverse roadmovies gemaakt. Het is dus aan de kijker wat ie ermee doet: vraagt die zich af of ie wel gelukkig is in zijn veilige, maatschappelijk geslaagde en geaccepteerde omgeving?
Met oa Viggo Mortensen en George Mackay.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten