Het is uiteraard goed als je in je persoonlijke evaluatie van een film de naam David Lynch voelt opkomen. Net als Lynch creëert Aronofsky veel verwarring bij de kijker, net als Lynch (en bijvoorbeeld ook een Malick) laat ie de film een aantal keren kantelen qua tempo en sfeer.
Niet dat dat nou een onverdeeld plezier is: ik heb een redelijk deel van de film als overbodig ervaren, het leidde me zelfs af van het verhaal dat ik dacht dat hij wilde vertellen. Aan de andere kant: toen er langzaam een eind kwam aan die waanzin, had ik volgens mij wel opeens door waarnaar ik zat te kijken. Voor mij maakt dat een knappe film, het hoeft niet allemaal gemakkelijk te zijn.
Mother! is in ieder geval een spannende film, bijna constant is de sfeer verontrustend. Er gaat iets heel ernstigs aankomen, je voelt het. Je voelt het als de eerste bezoeker binnenkomt in de villa van de hoofdrolspelers, die nergens in de film bij naam genoemd gaan worden. Hij is dichter, maar kampt met een enorm gebrek aan inspiratie. Zij is vele malen jonger dan hij en knapt het hele huis voor hem op - er heeft een grote dramatische brand plaatsgevonden waarna hij al zijn herinneringen en bezittingen is kwijtgeraakt.
Aan alles zie je dat ze consensus hebben over hun rolverdeling, maar aan alles zie je ook dat zij meer wil. Als hij zich tegenover de bezoekers laat ontvallen dat ze bezig zijn een kind te krijgen, is haar blik veelbetekenend. Waarom hebben zij daar zelf nog nooit over gesproken en doet hij dit wel naar buiten? Schildert hij het allemaal mooier af dan zij weet?
Het is onmogelijk om te beschrijven hoe de film escaleert, hoe dat kalme echtpaar in een paar stappen hun bestaan in een draaikolk ziet belanden. U mag hier stoppen met lezen, ik wil alleen nog maar mijn eigen interpretatie geven, die ik pas achteraf heb gevormd:
regelomhaal 1
regelomhaal 2
regelomhaal 3. STOP HIER!
Weet u wat? Ik zet mijn interpretatie in een comment hieronder, die hoeft u dan niet te lezen.
Met : Jennifer Lawrence, Javier Bardem, Ed Harris, Michelle Pfeiffer.
1 opmerking:
Zo dan:
Bardem speelt God (of een andere inspirerende leider, dat kan ook), hun huis is de wereld, de bezoekers zijn de verschillende mensheden die de aarde door de eeuwen heen gekend heeft. En Lawrence? Die is moeder. Moeder Maria, maar ook Moeder Aarde. We hadden zuiniger op haar moeten zijn.
Een reactie posten