Heb gisteravond lang gezocht naar het juiste woord om deze film te beschrijven. Want "heftig" past niet omdat het ingetogen verfilmd (en gespeeld) is, terwijl het onderwerp er alle reden toe zou geven. Ik ga voor "sinister", desnoods "ongemakkelijk'.
Stefano Cucchi is een randfiguur, een drugsdealer die zelf net iets te regelmatig in zijn eigen winkel shopt. Het gaat nu best al een tijdje goed, hij werkt dagelijks en heeft daarmee zijn ouders gerustgesteld. Toch wordt hij opnieuw opgepakt en dit keer loopt alles echt de soep in.
Hij ontmoet nét de foute rechercheurs die helemaal niet gediend zijn van zijn gemakzuchtige houding. Hij wordt vastgezet, verhoord en daarbij gruwelijk mishandeld. Niemand voorziet dat men daarmee Stefano net over de afgrond duwt.
Waar je aanvankelijk als kijker nog een "eigen schuld, dikke bult" gevoel hebt bij de opgepakte cokehandelaar, verschuift je sympathie al snel naar de kleine man die een heel agressief apparaat aan foute politie-ambtenaren tegenover zich krijgt. Zijn ouders doen pogingen hem te spreken te krijgen maar worden tegengewerkt. De hem aangeboden hulp weigert Stefano omdat hij niemand meer vertrouwt binnen de muren van politiebureaus en gevangenissen. Zijn toestand verslechtert in een - ahum - moordend tempo.
Het is allemaal echt gebeurd. En dat maakt het wrang. Het maakt je wantrouwend.
Uitstekend gespeeld door Alessandro Borghi , die enkelen wellicht kennen uit de al net zo ongemakkelijke serie Suburra.
Met : Alessandro Borghi , Massimiliano Tortora , Milvia Marigliano
Geen opmerkingen:
Een reactie posten