Jeff is tamelijk geslaagd in nietsnutten. Zelfs in zijn simpele baantje als kippenslachter loopt ie de kantjes eraf, afspraken komt hij niet na, pittig drankgebruik (nog maar net iets minder dan zijn alcoholische moeder) en nul ambitie. We kennen het type wel.
Zijn gedrag werkt ook door in zijn relatie, die een fors knipperlicht-verloop kent.
Als die weer eens op rood staat en hij zijn ex Erin tegenkomt wanneer zij sponsorgeld inzamelt voor haar deelname aan de Boston Marathon, besluit Jeff zijn best te doen haar terug te winnen. Hij zal morgen langs de lijn staan bij de finish en haar middels een spandoek aanmoedigen. Wij zien hem dat ook daadwerkelijk uitvoeren. Hij staat er, bord omhoog, juichend als op dat moment naast hem een bom ontploft. En even later nog een. We kennen het verhaal, we weten dat het gebeurde.
Jeff overleeft de aanslag nauwelijks, zijn beide benen moeten vanaf de knie worden afgezet. Als hij weer bij kennis komt en een ruwe beschrijving geeft van de dader van de aanslag, groeit hij uit tot een lokale (en bijna nationale) held. Terwijl hij van binnen nog steeds dezelfde sukkel is.
Zijn familie is in alle staten en daardoor van weinig hulp, de beste bijstand krijgt hij van zijn ex. Ze neemt ontslag, neemt de zorg voor Jeff op zich en rijdt hem naar zijn revalidatie-afspraken. Dat terwijl de familie er voor kiest om Jeff als bezienswaardigheid langs de juichende stadions en langs Oprah te rijden. Zij zien een verdienmodel, waar Erin juist eindelijk de kans ziet om Jeff zijn verantwoordelijkheden te laten nemen. Dat gaat niet vanzelf, het kost Jeff veel moeite om door te zetten en aan de verwachtingen te voldoen. Hij knakt.
Uitstekend spel, dat is vooral wat deze film de moeite maakt. Jake Gyllenhaal ontwikkelt zich tot karakter-acteur en dat is fijn voor ons.
Met : Jake Gyllenhaal, Tatiana Maslani, Miranda Richardson
Geen opmerkingen:
Een reactie posten