Kleine verhalende film die ik gaarne "klein maar fijn" zou willen noemen, ware het niet dat het verhaal een wrange nasmaak achterlaat. Dat ligt niet aan de acteurs , dat ligt niet aan het beeld, nee , dat ligt aan het naargeestige onderwerp dat langzaam maar zeker de overhand neemt in de film. Dat is een bewuste keuze van de regisseur, zo lijkt het. Eigenlijk kabbelen we tamelijk kalm door het verhaal van Rachel en Philippe en hun "bastaard"dochter heen, totdat er in die driehoek iets vreselijkt blijkt te zijn gebeurd. Vanaf dan zijn alle drie de hoofdpersonen even van slag. Het maakt de film sterker, maar dat maakt het nog niet prettig.
Rachel is een mooie jonge vrouw die gek genoeg blijkt "over te schieten". Ze is al 25 en heeft nog steeds niet de ware liefde ontdekt. We zitten halverwege de jaren 50 van de vorige eeuw, daten was nog niet hip en geaccepteerd dus het moet toch van de schoorvoetende avances van de man aan de andere kant van de kantine komen. Maar als het dan eenmaal gebeurt, gaat Rachel er ook vol voor: Philip is interessant, Philip is slim en ondernemend. Máár: Philip is ook afhoudend.
Al vrij snel meldt hij Rachel dat hij nooit met haar zal kunnen trouwen. Uitleg geeft hij niet, maar het lijkt de verliefde Rachel niet te deren. Ze houdt zich aan hem vast en wanneer hij voor zijn werk overgeplaatst wordt, stemt ze zelfs toe in onbeschermde seks.
Via sprongen in de tijd leren we dat het meisje (Chantal) nooit door haar vader is erkend , dat ze liefdevol door haar - zichzelf wegcijferende- moeder wordt opgevoed en dat het lijkt of deze gezinssamenstelling zo bedoeld was. Na een knallende ruzie die ontstaat als Philippe bekent dat hij getrouwd is met een andere vrouw, zien de voormalig geliefden elkaar jarenlang niet meer en verdwijnt "papa" uit de keukentafelgesprekken. Totdat..
Totdat hij weer contact opneemt met de dan 14jarige Chantal. Deze leeftijd maakt dat het meisje beïnvloedbaar is en langzaam maar zeker drijft er een wig tussen de vader en de moeder. En het meisje staat er tussenin. Deze status quo is dreigend , zo blijkt: een van de drie begaat een vreselijke fout.
Mooi geacteerd, Virginie Efira is onwaarschijnlijk innemend als de ingetogen maar ijzersterke moeder.
Met: Virginie Efira, Niels Schneider, Jenny Beth, Estelle Lescure
Geen opmerkingen:
Een reactie posten