Ze blijven me trekken (die films dan he). Het onderwerp blijft mateloos boeien en dat zal wellicht komen doordat mijn jeugd doordesemd was van katholieke verhalen en symboliek. Gelukkig ken ik verhalen als deze niet uit nabije kring, maar de scene waarin zoiets kon ontstaan, herken ik zeker. Twee jaar geleden werd het onderwerp belicht vanuit de journalistieke kant, deze keer komt het vanuit gelovigen zelf. Vanuit slachtoffers zelf.
De doorgaans zo avontuurlijke Ozon kiest in deze film voor een rechtlijnige vertelling. En dat werkt.
We gaan een klein stukje terug in de tijd, tot bijna halverwege dit decennium. Alexandre lijkt een voorbeeldig katholiek: bezoekt de diensten, heeft een groot gezin gesticht van maar liefst 5 kinderen (zelf kom ik er uit een van 10, en wij waren slechts runner-up in het dorp). Wanneer twee van zijn zoons uitgenodigd worden voor een scoutingkamp komen bij hem (te)veel nare herinneringen boven. Niet alleen verbiedt hij zijn kinderen mee te gaan, nee, hij neemt contact op met het bisdom om te praten.
Hij heeft vernomen dat de priester, die zich destijds langjarig aan hem vergreep, nog steeds in functie is. Hij krijgt volop medewerking, zo lijkt het. De zalvende aanpak van de kardinaal wijst op een herkenbare strategie van de kerk: geef de slachtoffers vooral het gevoel dat ze gehoord worden, maar laat ondertussen na om stappen te nemen tegen je collega's. Als Alexandre vervolgens bij een mis geconfronteerd wordt met genoemde priester, in actie zelfs, gaat bij hem het roer om. Hij schrijft brieven, gaat gesprekken aan en zoekt zelfs langzamerhand de publiciteit: die priester moet weg.
Al snel zoemt het rond in het bisdom Lyon. Andere slachtoffers van de priester melden zich , sommigen gaan zelfs een stapje verder en gaan frontaal in de aanval.
Een stichting wordt opgericht om het gestructureerd aan te pakken, met kleine stappen boeken ze succes. Maar die priester, die mag gewoon in ambt blijven. De woede over de handelwijze van het bisdom neemt toe.
Ozon filmt het - op waarheid gebaseerde- verhaal op een fraai gestapelde wijze: het begint met Alexandre, maar steeds komt er een hoofdpersoon bij. We zien hun worstelingen met hun eigen relaties, we zien de verwoestende impact van het misbruik. Maar we zien ook - en dat is hoopgevend- de verschillende manieren om daar mee om te gaan. Uiteraard is het niet iedereen gegeven om sterk in de schoenen te blijven staan: Emmanuel heeft een veel minder levenspad gelopen dan Francois en Emmanuel. Zelfde achtergrond, zelfde strijd maar totaal verschillende levens. En toch één rode draad: seksueel misbruik laat je leven lang zijn sporen na.
Eervolle vermelding nog voor het openingsshot: op fraaie wijze toont de regisseur op welk een verheven platform de priesters zich wanen.
Met: Melvil Poupaud, Denis Menochet, Swann Arlaud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten