Natuurlijk is dit geen hoogstaande cinema, natuurlijk gaat dit geen Oscars winnen. Maar publiekslievelingen zijn het wel, de film deed het aardig goed in de bioscoop. De verrassing van het eerste deel is er wel van af, het lijkt eerder op een poging de formule nog een keer op te pakken, maar het is wel feelgood zoals feelgood moet zijn. En die liedjes, daar valt natuurlijk niet aan te tornen.
We zijn vijf jaar verder, Donna is overleden en dochter Sophie staat op het punt om het levenswerk van haar moeder een vervolg te geven. De verbouwing van het hotel is klaar , de heropening is aanstaande. Maar dan is er plots die storm, die terrassen wegblaast en tamelijk wat schade aanricht. Maar dat is nog niet het ergste: door de storm ligt lucht- en zeeverkeer stil. En dus kunnen de gasten niet komen. Daarbij komt nog dat Sophie's vriendje Sky op het vasteland een baan aangeboden heeft gekregen en dat in overweging neemt. Het zit haar niet mee.
Dwars door deze dramatische verhaallijn heeft zien we hoe de joyeuze Donna destijds eigenlijk op het eiland terecht is gekomen en waarom ze is blijven hangen. Op zoek naar zichzelf trekt ze naar Europa, verslindt in korte tijd een drietal mannen (ja precies, de drie vaders uit het eerste deel) en besluit uiteindelijk niet meer terug te gaan naar Amerika en haar toekomst op het eiland op te bouwen.
Dit deel is veruit het aantrekkelijkste deel, wat vooral te danken is aan de "ravishing act" van Lily James. Waar ze in veel eerdere films wat bedeesde bibliothecaresse-dames speelde, is ze hier een levenslustige vamp die werkelijk iedereen aan haar voeten krijgt. Ontwapenend lichtpuntje in de film , zij is.
Uiteraard zijn de liedjes van Andersson en Ulvaeus (beiden in een kleine cameo verstopt, overigens) de onbetwiste hoofdrolspelers, het complete script is er naartoe geschreven. En daar wordt niemand slechter van, een avondje Abba-liedjes luisteren.
Met : Lily James, Amanda Seyfried, Colin Firth, Stellan Skarsgard, Pierce Brosnan, Dominic Cooper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten