Uitstekende feelgood, zonder dat het een goede film is overigens. Verwacht geen "Intouchables", maar denk meer aan de fijne sfeer van "Calendar Girls" of "The Full Monty". De zaal barstte regelmatig in schaterlachen uit, een keurige graadmeter wat mij betreft. Natuurlijk is het formulewerk, maar het werkt.
Heel lang ziet het er naar uit dat het helemaal geen grappige film gaat worden, want de mislukkelingen die het uiteindelijke zwemteam terechtkomen, zijn allemaal uitstekend mislukt. De ene zwaar depressief, de andere die dat nog niet van zichzelf weet, de goede sul, de failliete zakenman: ze zitten er allemaal in. En ze verenigen zich om plezier te hebben. Aanvankelijk is dat ook het enige doel: beetje "sportief" bezig zijn, pret hebben met mannen onder elkaar. Maar gaandeweg komt er discussie over het niveau , zeker als een van hen ziet dat er een WK synchroonzwemmen in Noorwegen aanstaande is terwijl er nog geen Frans team ingeschreven staat.
Ze vegen allemaal zo veel mogelijk hun problematische straatje schoon, ze zijn doodsbang maar ze beseffen ook dat ze niet meer terug kunnen : niemand wil voor een ander onderdoen.
FIlms als deze winnen zelden prijzen, maar dat maakt ook niet uit: het gaat om de publiekswaardering. En die mag er zijn.
Met : Matthieu Amalric, Benoit Poelvoorde, Virginie Efira, Guillaume Canet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten