Heel sterke film, ben diep het verhaal binnengezogen gisteravond. Dat komt natuurlijk mede door het onderwerp, maar zeer zeker ook doet het ijzersterke spel van Stephen Graham en vooral de mimische topactrice Jodie Comer daar iets in. Ik ben van beiden zeer gecharmeerd, aan alles is te zien dat acteren geen gimmick is maar dat je echte beleving moet hebben bij het karakter dat je speelt. In deze (tv)film is dat goed voelbaar. Pet af.
Comer speelt de nog net niet mislukte Sarah die voor de zoveelste keer een potje maakt van een sollicitatiegesprek. Door haar felle uitval naar de directeur van het verzorgingshuis maakt ze echter wel indruk bij hem, dus ze mag zes weken op proef. Bij thuiskomst krijgt ze de ene na de andere denigrerende opmerking van haar familieleden te horen: ze zal het wel weer verkwanseld hebben. Dikke pech voor hen, Sarah merkt triomfantelijk op dat ze maandag kan beginnen.
Het werk is zwaar : dementerende ouderen vraagt veel fysieke maar zeer zeker ook mentale inspanning. Sarah doet het met plezier en blijkt simpelweg goed in dit werk te zijn. Ze bouwt vooral een band op met Tony, een veertiger die de jongste van alle bewoners is maar die door zijn vroege dementieverschijnselen niet meer zelfstandig kon blijven wonen. Tony heeft zijn momenten waarin de ziekte zich minder manifesteert , dat zijn de momenten dat Sarah een lekker potje kaart met hem speelt en een min of meer goed gesprek met hem heeft. Maar dan..
Corona slaat onverbiddelijk toe. Te weinig ondersteunende middelen, te weinig beschermend materiaal, te weinig personeel en te oude en dus vatbare bewoners. Cliënten sterven, collega's worden ziek, Sarah draait opeens diensten van 20 uur. Wanhopig hangt ze aan de telefoon met de hulpdiensten, maar de oudere burger heeft schijnbaar minder prioriteit bij de net zo keihard werkende verzorgenden op de ambulance. Angstig ziet Sarah het moment dichterbij komen dat Tony ook besmet gaat raken, dat gaat ze niet laten gebeuren. Ze neemt radicale stappen.
Met: Jodie Comer, Stephen Graham , Ian Hart, David Hayman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten