Ik ben nogal weg van de filmstijl van Tom Tykwer, al vanaf het moment dat ie me overdonderde met het pompende "Lola rennt". De man heeft inmiddels een reputatie opgebouwd "het toeval" de hoofdrol te laten spelen in zijn films. Of dat nou de keuze is om de ene straat in te rennen of de andere , zoals bij zijn debuut, of omdat het is dat toeval de schoonmaakster een kantoor binnenkomt waarin de hoofdrolspeelster een bom wil laten afgaan , zoals in "Heaven" : Tykwer toont steeds aan dat de mens zijn keuzes en beslissingen voortdurend moet aanpassen omdat er toevalligheden zijn die een planning compleet in de war sturen.
In dit geval: een min of meer uitgebluste relatie krijgt zowel tikken als boosts doordat zowel de man als de vrouw toevallig met een hoogstaand chemicus in aanraken komen. Alleen: ze weten het niet van elkaar. Ze bloeien beide op door het lieflijke contact dat ontstaat en weten daardoor beide hun ingesukkelde relatie weer anders te waarderen. Totdat....het toeval toeslaat.
tikkeltje poëtische gedachtengang wellicht , maar mij heb je er wel mee gewonnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten