Prettig traag vertelde gevangenisfilm-in-film vertelling.
Barbara is een jonge regisseuse die na het afbreken van haar moeizame relatie met een junk zich volledig op haar werk stort. Ze maakt in de gevangenis een film met de convicts, waarbij ze van plan is de fictie langzamerhand steeds meer door feiten te vervangen. Het leven van de gevangenen vertellen, dat is haar uiteindelijke doel.
Wat ze niet in de hand heeft, is dat ze langzamerhand zelf steeds meer in het script geschreven ziet. Dit omdat ze gebiologeerd is door een van de gevangen: de zwijgzame Michel pakt haar stukje bij beetje in. Ze begint gevoelens voor hem op te vatten hetgeen leidt tot onmogelijke situaties. Immers, ze kunnen elkaar geen moment alleen zien, alles moet heimelijk. En, erger nog, hij begint langzamerhand gebruik te maken van haar contacten in de buitenwereld.
Al heel snel leidt dat tot onmogelijke vragen van zijn kant: ze voelt zich gedwongen om te balanceren op de rand van goed en kwaad. De directie van de gevangenis ondertussen voelt wel dat er iets speelt tussen de bezoekers en de filmcrew, maar kan nog niet de vinger op de zere plek leggen.
Ondanks alle waarschuwingen gaat Barbara steeds verder in haar bereidwilligheid tot helpen van de stoicijnse misdadiger. Dat moet wel mis gaan.
Met Ronit Elkabetz en Carlo Brandt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten