In de jaren 80 zong ik het niet uit. Ik ben blijkbaar ouder geworden, rustiger wellicht. Want gisteravond, in de kleine huiselijke setting van een van de mooiste panden van de stad, bekeken we en petit groupe opnieuw dit veelbesproken meesterwerk.
Natuurlijk is ie bij vlagen nog net zo vermoeiend als toen. Natuurlijk is de muzikale bijdrage van Philip Glass af en toe hinderlijk dominant. Natuurlijk wordt je soms duizelig van de beeldwisselingen.
Maar over het geheel gezien blijft staan dat deze in geen enkel hokje in te delen film niet alleen vooruitstrevend was, maar ook nog steeds actueel. Althans, een boodschap heeft die wellicht alleen ik er uit haal: de wereld om je heen mag nog zo snel worden, de natuur en de omgeving zijn er altijd. We kunnen industrialiseren wat we willen maar alles is al een keer bedacht. De inrichting van landschappen is vaak vele malen vernuftiger dan de inrichting van woonwijken en industrieterreinen. Dat maakt de mens maar een verdomd klein radertje in het grote geheel.
Happend naar adem na afloop, maar blij hem nu eens in zijn geheel te hebben gezien. En uiteraard draagt de nabespreking daar een heel stuk aan bij. We leven een gek leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten