Hoewel bepaalde delen behoorlijk te dik zijn aangezet (ik gebruik nu de woorden "over the top" niet) slaagt meester-regisseur Francois Ozon er toch weer in een zeer intrigerende film neer te zetten. Zinderend bij vlagen, een stevig psychologisch spel en een majestueuze beeldvoering maken deze film tot een enerverende rit. Als je niet net als ik je bedenkingen hebt bij bepaalde plotwentelingen, dan kijk je naar een opwindende thriller met een ingewikkeld verhaal.
Chloé is een jonge (jongejonge zo mooie) dame met een complex verhaal. Haar voortdurende buikklachten wijt ze aan haar zwakke psyche: ze fantaseert er op los en heeft een moeizame band met haar moeder-op-afstand. Na de nodige medische stappen belandt ze bij een psycholoog op de stoel. Deze laat haar praten, ontmaskert haar wankele verhalen en er ontwikkelen zich warme gevoelens tussen de twee. Om die reden moet de therapie stoppen, want van een relatie met een cliënt kan immers geen sprake zijn.
De twee gaan samenwonen, maar het is duidelijk dat Chloé nog niet genezen is. Ze is wantrouwend naar haar vriend Paul en ze verdenkt hem van van alles. Al snel leren we de oorzaak daarvan: Paul verzwijgt voor haar dat hij een tweelingbroer heeft waarmee het contact verbroken is. Chloé wil het verhaal achter haar man kennen en zoekt de broer op. Met dramatische gevolgen. Er ontstaat voor haar een warrige driehoeksverhouding met twee keer dezelfde man. Ware het niet dat die beide mannen er totaal andere opvattingen op na houden. In plaats van het ontwarren van knopen raakt zij steeds verder verstrikt.
Fantastisch zoals Ozon gebruikt maakt van dubbele bodems, om steeds maar weer aan te tonen dat mensen een verwante ziel hebben. En dat tweelingen dat zowel dubbel als half hebben. Vooral dat is mooie pointe van deze film: hoe dubbelhartig leef jij? Heb jij verwante zielen?
Met: Marine Vacth , Jérémie Renier , Jacqueline Bisset
Geen opmerkingen:
Een reactie posten