Helemaal niks voor mij, Amerikaanse komedies. De grappen te plat, de sfeer te poep-en-pies. Doorgaans. Want deze film heeft me wel voor zich gewonnen, vooral door een ontwapenende manier van humor. Een humor die soms wrang is maar in ieder geval subtiel. Hoog tempo in de film, waardoor het geen kans krijgt in te zakken wegens wat zwakkere momenten (die er echt wel in zitten, by the way).
Kumail is een stand-up-comedian die worstelt met de cultuurverschillen. Heel graag wil hij op het podium staan, verhalen vertellen en er een beetje van genieten. Dat staat haaks op de sfeer binnen zijn familie, waar de volbloed Pakistaanse drift van uithuwelijking en dikbetaalde banen nog de baas is. Kumail praat met zijn moeder mee, doet beleefd tegen alle meisjes die zijn moeder aan tafel uitnodigt, maar is in het geheim al lang aan het daten met een blonde eigenzinnige Amerikaanse.
Aan die kant loopt Kumail ook tegen grenzen op, want zij wil heel graag zijn familie ontmoeten terwijl hij daar juist haar bestaan ontkent.Het loopt aan alle kanten spaak totdat zij ernstig ziek wordt en in coma in het ziekenhuis belandt.
Ontmoetingen met haar ouders in dat ziekenhuis verlopen stug (ook vanwege die cultuurverschillen) maar gaandeweg blijkt hij vooral in de vader een begripvolle medestander te vinden. Samen doen ze hun best om Emily de best denkbare zorg te laten krijgen.
Niet dat de film nou allerlei nieuwe wegen bewandelt, maar de prettige afwisseling tussen ernst (ziekte!!) en ontspanning (stand-up-comedy) werkt bij deze film verbazingwekkend goed. Bij mij althans, ik vond hem verfrissend.
Met; Kumail Nanjiani, Zoe Kazan, Holly Hunter, Ray Romano
Geen opmerkingen:
Een reactie posten