Houterige verfilming van wat een belangrijk moment in de vaderlandse kunstgeschiedenis is geweest. Het is het allemaal net niet, waar we naar kijken. Terwijl het wel de ingrediënten in zich heeft om krachtig verfilmd te worden.
Han van Meegeren is beginnend kunstschilder. Heel langzaam begint hij op te vallen bij de kunstcritici, hij werkt aan zijn naam. Abraham Bredius is een invloedrijk kunstkenner die van Meegeren - bij diens eerste ontvangen prijs- aanspoort om moderner te gaan werken en niet alleen maar Rembrandt en Vermeer te imiteren. Er zijn zoveel interessante moderne stromingen immers. Als de schilder bij zijn eerste expositie wordt neergesabeld door Bredius (vanwege "een gebrek aan eigen gezicht") en de vaderlandse pers over hem heen valt, zweert hij wraak. En hij weet al hoe.
Hij komt in verval: zijn vrouw en zoon vertrekken naar haar vaderland Indonesië, hij zwerf door het buitenland en komt berooid in Rome terecht. Daar ontmoet hij opnieuw de vrouw van Bredius en hij vervolgt zijn missie: hij palmt haar in, overtuigt haar opnieuw voor hem te poseren en verleidt haar.
Dat is pas zijn eerste stap op weg naar wraak op Bredius en de kunstwereld: daarnaast ontwikkelt hij een techniek waardoor hij zelfgemaakte schilderijen oud kan laten lijken , waardoor ze niet van echt te onderscheiden zijn. Het ultieme doel is misleiden van de kunstcommissies: als hij het voor elkaar krijgt zelf "een Echte Vermeer" te schilderen en die in een van de grote musea aan de wand te krijgen, heeft de meestervervalser de hele air van kunstkenners doorgeprikt. Het lijkt hem te lukken.
Zoals gezegd: houterig verfilmd, da's jammer. Ook de diverse flirts met nazisympathieën komen slecht uit de verf. Het is net iets te gezocht allemaal.
Met : Jeroen Spitzenberger, Lize Feryn, Roeland Fernhout, Porgy Franssen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten