Ma Rainey's Black Bottom op IMDb (3,08)
In een poging nog zo veel mogelijk Oscar-genomineerde films te zien deze gisteren ook nog meegepakt. Spijt van, ik vond het een ronduit vervelende film waardoor ik de nodige moeite had hem uit te zitten. Ik zie het er niet aan af, maar heb wel enkele positieve reacties op deze film vernomen. Benieuwd naar de uwe.
Terug naar 1927, Chicago Illinois.
De zwarte gemeenschap is nog steeds bezig zich uit de gruwele gevolgen van de slavernij te ontworstelen, daaruit is ook een trek naar het noorden ontstaan. In Chicago is een levendige muziekindustrie en de swingende aanpak van Afro-Amerikaanse muzikanten doet het goed in zalen, theaters en platenwinkels.
De grote ster van dat moment is Ma Rainey, een matrone met een stem als een flatgebouw. En een vergelijkbaar humeur: de vrouw is hoekig en humeurig , een diva in woord en daad. Ze wordt door de blanke studio-uitbaters uitgenodigd voor een plaatopname en moet daarbij hard onderhandelen: haar eigen muzikanten, haar eigen songs en haar eigen bewerkingen. Dat is tegen het zere been van studio eigenaar Sturdyvant, die de jonge talentvolle trompettist Levee had gevraagd om nieuwe arrangementen te maken van de al bijna belegen songs van Ma Rainey. Levee is een praatjesmaker, talentvol maar zeer zeker een snobistische praatjesmaker. Volcontinue ruziet hij met zijn medemuzikanten over de aanpak van de begeleiding van de grote zangeres.
Alles in deze film is ruzie, alles is een strijd: een zoektocht naar erkenning en waardering, maar ook een stevig positiespel. Zelf kon ik er niet veel mee.
Met : Chadwick Boseman, Viola Davis, Colman Domingo, Taylour Paige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten