Mrs. Lowry & Son op Moviemeter (3,25)
Arthouse in optima forma, die zich grotendeels afspeelt in één ruimte, de slaapkamer van Laurence Lowry's moeder. De film komt dus aan op acteerkunst en daar kun je deze twee mastodonten van het Britse theater- en filmwezen wel voor aan laten rukken. Weinig anderen kunnen zo'n prachtige vastberaden twijfelaar (ja, dat bestaat) neerzetten zo als Timothy Spall dat doet. Fascinerend.
Waar de film om draait: Lowry heeft een bedlegerige bejaarde moeder waar hij voor zorgt. Zij is er nogal uitgesproken in dat ze geen hoge pet van haar zoon op heeft. Zijn zorg is wel ok, maar hij kan maar geen vrouw vinden en dat gedoe met dat schilderen dat hij op zolder doet, dat lijkt natuurlijk nergens naar. Ze klaagt over haar woonsituatie, dat ze in een arme wijk is beland nadat haar sukkel van een echtgenoot er met de pet naar gooide waardoor ze hun sjieke woning moesten verlaten.
Lowry is een bedeesde man en hij schroomt dan ook zijn moeder te vertellen dat hij een brief heeft ontvangen van een galeriehouder die geïnteresseerd is in zijn werk. En als hij dat dan doet, heeft hij er direct spijt van: moeder overtuigt hem dat hij dat gepruts niet verkocht gaat krijgen, hij moet dat ene leuke schilderij met die bootjes laten zien. Figuratief en romantisch, dat werkt veel beter dan het schimmige, welhaast abstracte werk dat hij doorgaans maakt. En dan, dan komt er plots ook interesse van de enige stijlvolle dame in de straat, diegene waar mama de hele tijd ten voorbeeld voor haar zoon op wijst.
Een biografische film over een triest en dramatisch leven. Althans: zo zien wij het. Lowry heeft zich daar zelf heel anders over uitgelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten