De jeugd van tegenwoordig

Ik moet er maar eens aan, ik moet het maar eens toegeven: ik hoor niet meer bij de jeugd! Bekentenisje he? Mag ik er dan aan toevoegen dat ik er erg blij om ben? zeker na gisteren...

Lief en ik togen naar het mooie en doorgaans gewaardeerde Tuschinski. We tekenden in voor de film "Sophie Scholl", een WO2-drama. Vooral mijn dame is daar heel erg in to, maar ik kan ook de meesten wel hachelen.
Alvast maar wel de mededeling dat de film sterk was: sterk in stilering, sterk in rollenspel en vooral sterk door het gebrek aan overdaad. op 1 na stuk voor stuk ingetogen, niet clichematige rollen. zien dus!

maar niet meer in tuschinski. in ieder geval niet als er een hele schoolklas zit die verplicht via de "lessen kunstzinnige vorming" in films als deze belandt.
Wat een asociale bende. Dan heb ik het niet over popcorn, cola's en dergelijke: nee, ik heb het over het respectloze gekwebbel en gegiechel en gemobieletelefoon tussendoor.
Reeds drie maal was er iets van gezegd (van "ssssst" via "hou nu eens je mond" tot "stop eens met dat asociale gedrag en vertrek als het je niet kan boeien"), maar zo'n cluppie van die eenvormige poederdoosbakvissen van een jaar of zestien ging gewoon door.
Lief ergerde zich groen, geel, rood en nog veel meer, maarr ze zat wel de film uit.
zodra de aftiteling begon stond ze op, draaide zich om en vroeg aan de kwebbeltantes in kwestie: blijf alsjeblief volgende keer weg als je je fatsoen niet kunt houden, als je het anderen niet gunt om gewoon van de film te genieten.

een applaus van de overige bezoekers was het gevolg, een aantal beteuterde pubergrietjes ook.

ik krijg mijn dame dus niet meer mee naar de bios in amsterdam, zo zei ze me. zolang er zo weinig respect is voor elkaar, wenst ze er niet meer tussen te zitten.
Jammer, weer een fijn geregeld uitje welhaast verpest door de egoistische generatie die er aan zit te komen...