Lijkt aanvankelijk een 13 in een dozijn-verhaal maar ik bleek achteraf meer onder de indruk dan verwacht.
Niet zozeer om het spel (het lijkt of Gyllenhaal een (sorry, twee) typetje speelt) als wel om het uiteindelijk toch knap in elkaar gevlochten levensverhaal.
Adam is een ietwat sullige hoogleraar geschiedenis, prototype. Verstrooid, zozeer gericht op het detail en de kennis dat hij zijn relatie zichtbaar laat verslonzen. Ze eten, ze seksen, maar ze praten amper en delen niet echt een levensritme.
Alles gaat op de schop als Adam een film ziet waarin hij in een bijrol een dubbelganger ontdekt. Hij raakt gebiologeerd en gaat op zoek naar de acteur. Als hij contact krijgt met de acteur, blijkt het verhaal nog enger: het is alsof hij zichzelf hoort aan de telefoon. De intonatie en de stem zijn eender.
Na een aanvankelijke periode van afstoten komen de twee toch met elkaar in contact: de rustige en ietwat verwarde Adam clasht stevig met de energieke en agressieve Anthony. Ze trekken elkaar aan en stoten elkaar af en besluiten tot de ultieme test: ze ruilen een dag van elkaars leven. Dat betekent dus ook dat ze van partner wisselen voor een dag. Anthony ziet zijn kans schoon de mooie partner van Adam in te palmen en Adam ziet zich geconfronteerd met een hoogzwangere vrouw die niet de zijne is en toch weer wel.
Dat laatste is met afstand het interessantste deel van de film, hier komt de psyche van de vier hoofdrolspelers op bijzondere wijze in botsing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten