Onderdeel van de totale chill in de weekends is ook dat je, met dochters op de bank, in een familiefilm beland. Zolang we vermijden om voor de voicedanceskatespringcontests te gaan zitten, vind je me aan hun zijde. Ik prefereer een slappe film boven een slecht of destructief tv-programma.
Deze dus, een Trumanshow- achtige insteek van een door een marketingbedrijf opgezette nepfamilie in een chique wijk. Men is geen familie van elkaar, men is slechts topverkoper en aanjager van koopgedrag bij de hen omgevende doelgroepen. In die zin is het best actuele maatschappij-satire.
Vader bijvoorbeeld, die golft en rijdt dure auto's. Moeder doet alle pedi- en manicures en gebruikt daarbij natuurlijk producten die de buurvrouwen jaloers maken. Dochterlief is college girl en heeft de nieuwste make-up en parfum, die in de lockertjes van het schoolgebouw gretig verhandeld worden. Zoonlief tenslotte is skaterboy, sportief en propageert alle randproducten die daarbij nodig zijn.
Het werkt, de wijk waarin ze komen te wonen slaat aan het kopen en dus: "de cijfers zijn goed". Dat maakt het nepgezin geslaagd qua samenstelling. U snapt, dat kan niet de film lang zo duren.
Vader begint toch iets te voelen voor de vrouw die hij voor de schijn getrouwd is, dochterlief kan de hormonen niet in bedwang houden en probeert het eerst bij vader , maar later bij andere mannen in de buurt.
Zoonlief papt aan met meisjes in de buurt maar hapt niet toe. Daar heeft hij een reden voor, zo blijkt later.
Aldus is de film geslaagd als pastiche, als lichte satire. Niet bijzonder, maar voor een bankhang-zaterdag best fijn te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten