Selma - Ava Duvernay

Selma op IMDb
Historische films, op waarheidgebaseerde-films: je kunt me er altijd voor roepen.
Deze , toevallig afgelopen week 50 jaar geleden, geschiedsgebeurtenis is ingrijpend. Voor mijzelf is het moeilijk te bevatten dat het nog maar 50 jaar geleden is en dus gewoon tijdens mijn leven gebeurd. Alsof deze onderdrukking, dit racisme en deze resten van het slavernij-verleden niet gewoon al veel langer terug horen te zijn gebeurd. Nee, echt.  1965, hoe lang geleden is het eigenlijk dat men kleurlingen "niggers" noemde, dat men ze onderdrukte en dat men ze allerlei burgerrechten ontzegde?

De film spits zich toe op het moment dat freedomfighter Martin Luther King probeert om die rechten gelijkgetrokken te krijgen. Hij overlegt daartoe met de president, maar krijgt te weinig ruilmateriaal uit die gesprekken. En dus dient er gedemonstreerd, gemarcheerd, geprotesteerd.
Men weet dat het niet zonder slag of stoot zal gaan, dat er arrestaties zullen volgen en dat er gewonden, ja zelfs doden zullen vallen. Maar het moet, het is onontkoombaar.
King verzamelt een ruime reeks medestanders, uiteindelijk ook zelfs blanke medestanders die - na de eerste beelden van de harde politieacties- vinden dat deze strijd voor de goede zaak moet worden gesteund.

De rest , cliché, is geschiedenis. We kunnen het ons nu niet meer indenken hoe heftig het voor de zwarte bevolking moet zijn geweest. Tenzij we ons verplaatsen in de moslims, in de Oosteuropeanen , in groepen kortom waar racisme nog dagelijks voelbaar is. Dát is het belang van deze film.

Naast het verhaal zijn er nog twee mega-lichtpunten: het zeer sterke acteerwerk , echt heel goed, en de prachtige muziek. De songkeuze is verbluffend goed: op het moment dat de mars over de brug wordt ingezet komt fluisterend een "where do we go? where do we go from here? ". Het zijn de openingszinnen van Fink's "Yesterday was hard on all of us" .  Meesterzet, het kippenvel trok over mijn armen.

Sterke film. Zonder meer.