Oer-Nederlandse film die zich volop stort op de streng-religieuze achtergrond van dit land. Waar dat in films als die van Van Warmerdam en in Diederik Ebbinge's "Matterhorn" echter met veel humor, ja eerder zelfspot gebeurt , is het hier echter bloedjeserieus. Hetgeen de film nogal saai maakt, maar de bedoelingen van de schrijfster en daarmee ook de hoofdpersoon zijn duidelijk: een mensenleven kan niet bedoeld zijn om het te hebben van strikte onderwerping aan het boek, aan de Heer en aan predestinatie. De mens is niet louter bedoeld om te werken in het zweet des aanschijns of, in vrouwelijk geval, de man ten dienste te zijn met vele huishoudelijke taken en een periodieke afdracht van een nakomeling.
Hoofdpersoon Katelijne (een sterke rol overigens van olijke nieuwkomer Hendrikje Nieuwerf) is zo'n verzetsmeisje. Ze houdt zich niet heel strikt aan de regels: ze wil lezen en weten van verhalen van de grote wereld. Dat wordt niet gewaardeerd door haar ouders en door haar omgeving.
De enige die een beetje begrip heeft , is haar oudere broer Christiaan. Die kijkt een beetje naar meisjes, die luistert naar de verhalen van zijn zusje en lijkt iets mondainer. Waarschijnlijk hebben de ouders dat ook door want Christiaan wordt zwaar tegen zijn zin "uitgehuwelijkt" aan de dochter van een andere bijbelgordel-familie. Katelijne probeert het op haar beurt goed te doen, maar als zij eindelijk haar vader eens mag helpen bij de boerderij-taken loopt het door slordigheden van haar kant helemaal mis. Terug naar het aanrecht en de schoonmaak, aldus paps.
Ze ziet nog maar één manier om hier uit te komen: de grote stad, wegwezen hier. Alles zet ze opzij om naar het VWO te mogen, zodat ze wel móét reizen, zodat ze iets meer ziet dan de benauwde dorpsomgeving. Maar overtuig daar eerst je zeer overtuigde ouders maar eens van..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten