Stel: de erven Banning Cocq melden zich bij het Rijksmuseum om de Nachtwacht op te eisen. Het schilderij is immers hun rechtmatige eigendom omdat het vroeger in de woon/werkkamer van voorvader Frans heeft gehangen. Vul voor Nachtwacht en Rijks dan ook even Louvre en Mona Lisa is en u heeft het plaatje.
De "Woman in Gold" uit de titel is Adele Bloch-Bauer, die zo fraai in bladgoud is vereeuwigd door de vroeg 20e eeuwse schilder Gustav Klimt. Haar kleine nichtje Maria Altmann is verzot op tante.
Als de 2e Wereldoorlog ook in Wenen losbarst, moet de familie Baumann op de vlucht. Maria en haar zus weten de VS te bereiken.
Eind jaren 90: Luise, de zus van Maria, overlijdt en Maria treft in haar achtergelaten spullen enkele papieren aan die wijzen op het eigendomsrecht van het schilderij "Portret van Adele Bloch-Bauer" (volksmond "Woman in Gold"). Ze benadert een kennis van de familie - eveneens met Oostenrijkse achtergronden- die haar als advocaat op weg helpt om in ieder geval te informeren naar het schilderij. Dat hangt als een soort nationaal erfgoed in het Belvedere-museum in Wenen. Is daar een publiekstrekker van jewelste, logisch dat Oostenrijk er niet over peinst om het schilderij aan de familie terug te geven. "Dat zullen we nog wel eens zien".
De film is bij vlagen kitscherig, schmiert en is over the top. Maar de film is ook een steeds in betrokkenheid toenemende weergave van een persoonlijke overlevingsstrijd, een afrekening van een joodse vrouw met haar voorheen tirannieke geboorteland. Dát stuk van de film is sterk en wordt opnieuw weergaloos weergegeven door Helen Mirren. Zij maakt een metamorfose door van tangige vrouw naar beminnelijk oud dametje. En weer terug. En weer heen. Teveel verleden doet zeer, teveel pijnlijke momenten doen haar zich vastbijten in deze strijd. En dat heeft zijn weerslag op de steeds fanatieker wordende advocaat.
Ik was gewaarschuwd voor deze film, hij zou een drakerig karakter hebben. Achteraf denk ik daar toch anders over: er zaten zwakke delen in, maar zeker ook meespelende elementen. En zelf wil ik- na het zien van deze film- absoluut een reisje naar Wenen maken. Wat een fraaie gebouwen in beeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten