Over het Palestijns-Israelisch conflict zijn al vele films gemaakt. Veel goede ook (de films van Hany-Abu Assad bijvoorbeeld, of Lemon Tree . Of...). Deze film benadert het conflict van een totaal andere kant.
We schrijven 1982, Beirut - Libanon. In het beruchte vluchtelingenkamp Chatila woont Hafed met zijn vader en opa. Hoewel alle jonge jongetjes voetballer willen worden, worden ze in hun vrije uurtjes ook nog eens opgeleid tot verzetsstrijder. Ooit immers moet de reis terug kunnen worden gemaakt: hun land, dat ze ontvlucht zijn vanwege de Israëische barbarij, wacht op hun terugkomst. Dat is hen beloofd.
Tijdens een van die trainingen schiet Hafed nogal toevallig een F16 uit de lucht, waardoor een vijandige piloot plots in hun gebied moet landen. Gevangen genomen, bruut behandeld , dat werk. Toch ziet Hafed ook één positieve kant aan dit verhaal: deze man zou hem over de grens kunnen helpen, zodat hij terug kan naar het dorp van vader en opa. Om daar de boom te planten die papa zo graag bij het ouderlijk huis had willen planten.
Hij bevrijdt de man en een vreemde vriendschap begint. Niet direct, het is eerst nog onvriendelijk aftasten maar gaandeweg zien beiden dat ze elkaar bij vlagen nodig hebben. En dat ze iets van elkaar kunnen leren.
Poëtisch verbeeld hoe een ongelijke strijd nooit gewonnen kan worden. Je bent of de morele verliezer of je bent het onderdrukte slachtoffer. Goede film!
Met: Stephen Dorff, Abdallah el Akal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten