Volbloed Tarantino. Veel flauwer gaat u de woordspelingen niet krijgen, dat beloof ik u.
Opnieuw bewijst de druistige regisseur dat je slechts minimale middelen nodig hebt om een goede en boeiende film te maken. Twee postkoetsen, een bak sneeuw, effe ruim 10 acteurs en een herberg. That's it. Meer zit er niet in deze film. En meer hoeft ook niet.
Het draait in deze film om twee dingen: Wie is de Mol? En : Wanneer gaat de spanning zich ontladen op een erkende Tarantino-wijze? Daartussenin is het volop geniet van de prachtige cameravoering (jaja. over die 70 mm is al heel veel gezegd, dat hoef ik niet meer te doen). Sneeuwlandschappen krijgen Noordpool-proporties, bij close-ups kruipen we bijna in het denkende hoofd van de acteurs. De kijker pijnigt mee: wie van de aanwezigen is degene die straks door de mand valt, wie is degene die doordraait? Meesterlijke spanning die voor de volle honderd procent is toe te wijzen aan de strak regisserende hand van deze meesterfilmer.
Het verhaal: John "The Hangman" Ruth reist met de postkoets door het bergachtige Amerikaanse platteland. Op weg naar de plaats waar hij zijn reisgenote kan inruilen voor 10.000 dollar. Ruth is premiejager. Onderweg overvalt hen een sneeuwstorm en uit pure menselijkheid (maar zeker niet van harte) pikken ze onderweg twee gestrande reizigers op. Met moeite bereikt men de pleisterplaats "Minnie's Habadashery" . (prachtig woord, al weet ik niet of ik het goed schrijf).
In die herberg treffen ze een viertal andere mannen aan, eerder die dag gestrand door diezelfde storm. Al snel bekruipt Ruth het gevoel dat het zaakje stinkt. Een van de mensen daar zou wel eens op zijn geld (de premie-dame) uit kunnen zijn. Of, nog aannemelijker: een van hen zou wel eens tot haar hofhouding kunnen horen en van plan zijn haar te bevrijden voor Ruth zijn geld op kan strijken.
Het gaat lang goed in het ondergesneeuwde huis, maar er moet uiteindelijk iemand breken.
Vanaf dat moment wordt het "klassiek": onwaarschijnlijke schietpartijen, lugubere uiteenspattingen en wraak op wraak op wraak. Dit alles wordt echter vermengd met een schitterende verzameling dialogen dus nee, nee, nee: van afhaken kan geen sprake zijn.
Prachtfilm, hard om gelachen bij vlagen. Verder uitermate genoten van opnieuw de dialogen en de schitterende beelden. Tarantino's achtste is een volendete: de film is compleet.
Met oa : Samuel L. Jackson, Kurt Russel, Jennifer Jason Leigh (goed!!) en Tim Roth.
1 opmerking:
Ik lees met terugwerkende kracht je recensie. Leuk, kan me er wel in vinden. Maar ik vond er wel een paar draken van scènes in zitten. Met name in de flashback. Daar zet ineens slecht acteerwerk en een absurd matige verhaallijn.
Verder erg van de film genoten.
Een reactie posten