Schietfilms. Bij opbod verkopen, wat mij betreft.
Ik ben deze toch gaan kijken omdat me destijds verteld dat de film veel op de psychologie ingaat en tja, dan praat je toch echt over andere dingen dan actie en piep-paf-poef.
Helaas voor mij lag de overhand toch bij het kundige schuttersgedeelte, helaas werd het een hommage aan de Amerikaanse soldaten die in den vreemde hun leven geven voor hun vaderland.
Chris Kyle heeft dus echt bestaan. Een Texaanse cowboy, die in de jaren 90 gealarmeerd wordt door het opkomend terrorisme tegen VS-ambassades in Afrika. Hij besluit zich aan te melden, hij kan wel aardig schieten. Feitelijk is hij al wat te oud voor de training maar hij slaat zich er door heen.
Eenmaal in Irak ontpopt hij zich als een topschutter: niemand anders in de toch zo glorieuze geschiedenis van US Army heeft zoveel personal kills op zijn naam staan als deze meneer Kyle.
In de tussentijd ontstaat natuurlijk weerstand van het thuisfront, dat vindt dat papa thuis moet zijn en dat anderen nu maar eens hun leven moeten wagen. Maar ja, meneer Kyle is van de rechtvaardigheid: het zijn onze mannen die worden vermoord door die rarabieren. En hij verhardt zelfs dusdanig in zijn strijd dat hij vastbesloten is om zijn Iraakse tegenhanger , net zo'n succesvolle scherpschutter als hij, persoonlijk uit te schakelen.
Zo'n film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten